Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Wiele osób myli kompresję bezstratną z kompresją stratną i stąd pojawia się przekonanie, że kompresja zawsze oznacza utratę jakiejś części informacji. Tymczasem algorytmy kompresji bezstratnej zostały opracowane właśnie po to, żeby zachować każdą, nawet najdrobniejszą, informację pierwotną – wszystko, co było w oryginalnym pliku audio, zostaje zachowane. Podejście, według którego „kompresja = utrata informacji”, wynika często z doświadczeń z formatami stratnymi (MP3, AAC), gdzie rzeczywiście odrzuca się część danych, żeby osiągnąć jeszcze mniejsze rozmiary plików kosztem jakości. Tymczasem bezstratne formaty, takie jak FLAC czy ALAC, redukują rozmiar danych na podstawie powtarzalnych wzorców matematycznych i nie skracają długości nagrania ani nie „wycinają” żadnych częstotliwości. Nie jest więc tak, że ilość informacji zostaje zmniejszona – dźwięk po dekompresji jest identyczny jak przed jej zastosowaniem. Z drugiej strony, czasem pojawia się mylne przekonanie, że bezstratna kompresja w ogóle nie zmniejsza rozmiaru plików. To też nie jest prawda – bezstratne kodeki potrafią zredukować objętość pliku nawet o połowę, przy zachowaniu pełnej oryginalnej informacji, co jest bardzo praktyczne np. przy archiwizacji dużych zbiorów muzyki. Wreszcie, błędne jest przekonanie, że bezstratna kompresja daje zarówno mniejszy rozmiar, jak i mniej informacji – to już klasyczne pomieszanie pojęć z kompresją stratną. Standardy branżowe oraz praktyka produkcji muzycznej wyraźnie rozróżniają oba podejścia i podkreślają, by do pracy na materiale źródłowym zawsze używać formatów bezstratnych. Warto więc wiedzieć, że kompresja bezstratna to kompromis tylko na poziomie wielkości pliku, a nie jakości dźwięku czy ilości zawartych informacji.