Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Odpowiedzi takie jak usuwanie, formatowanie czy partycjonowanie często pojawiają się w kontekście zarządzania danymi na dysku, ale każdy z tych terminów ma zupełnie inne znaczenie niż defragmentacja. Usuwanie to po prostu kasowanie plików lub folderów – operacja ta nie wpływa na fizyczne rozmieszczenie pozostałych danych na dysku, a jedynie zwalnia miejsce. Wiele osób mylnie sądzi, że po usunięciu plików system automatycznie porządkuje dane, lecz tak naprawdę fragmentacja może się wtedy nawet zwiększyć, bo nowe pliki są zapisywane w wolnych, rozproszonych sektorach. Formatowanie natomiast to całkowite wyczyszczenie i przygotowanie dysku do ponownego użycia, czasem z nadaniem nowego systemu plików. To jest już bardzo inwazyjna operacja, bo kasuje wszystko oraz organizuje strukturę logiczną nośnika od nowa – raczej nie stosuje się jej do bieżącej konserwacji. Partycjonowanie polega na podziale jednego fizycznego dysku na kilka logicznych części (partycji), które mogą mieć własne systemy plików i służą do różnych celów – np. oddzielenia systemu od danych użytkownika. To zupełnie inna sprawa niż konsolidacja fragmentów plików. Taki błąd bywa wynikiem mylenia czynności administracyjnych – studentom często wydaje się, że każda operacja na dysku „porządkuje” dane, ale tylko defragmentacja rozwiązuje problem pofragmentowanych plików. Warto zwrócić uwagę, że na nowoczesnych SSD nie stosuje się defragmentacji, a pozostałe operacje (usuwanie, formatowanie, partycjonowanie) mają inne, specyficzne zadania i nie wpływają bezpośrednio na rozmieszczenie fragmentów danych w plikach. Moim zdaniem dobrą praktyką jest odróżnianie tych pojęć, bo mogą prowadzić do poważnych konsekwencji administracyjnych i utraty danych przy pochopnym zastosowaniu niewłaściwej procedury.