Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Patrząc na temat wymiany plików w architekturze klient-serwer, łatwo się zgubić w gąszczu różnych protokołów, bo na pierwszy rzut oka wiele z nich wygląda podobnie. DNS, czyli Domain Name System, to protokół służący głównie do tłumaczenia adresów domenowych na adresy IP. Jego główną rolą jest rozwiązywanie nazw, a nie transferowanie plików – moim zdaniem, czasem ludzie mylą DNS z innymi usługami sieciowymi, bo oba są niezbędne do działania Internetu, ale ich funkcje są zupełnie inne. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) to w zasadzie podstawa dostarczania poczty elektronicznej, a choć technicznie przesyła 'wiadomości', to nie jest projektowany do ogólnej wymiany plików – załączniki to tylko dodatek do maili, a nie pełnoprawny mechanizm transferu plików w obie strony. SNMP z kolei (Simple Network Management Protocol) służy do zarządzania i monitorowania urządzeń sieciowych, takich jak routery czy switche. On przesyła głównie pakiety zarządzające, typu żądania lub odpowiedzi na statystyki, a nie pliki. W praktyce, jeżeli ktoś chce przesyłać pliki z jednego systemu do drugiego w obie strony, to FTP jest takim branżowym standardem. Często można spotkać się z mylnym przekonaniem, że każdy protokół sieciowy pozwala na przesyłanie plików, bo wszystkie 'coś przesyłają'. Jednak w rzeczywistości tylko niektóre zostały pomyślane do transportu plików użytkownika – reszta operuje na bardzo specyficznych danych. Pomijając aspekty bezpieczeństwa, wybór właściwego protokołu często wynika nie tylko z funkcjonalności, ale też z wymagań środowiska, dobrej dokumentacji oraz powszechności rozwiązań (jak właśnie FTP).