Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Wokół standardu SAPI narosło sporo nieporozumień, szczególnie gdy chodzi o jego dokładne zastosowanie. SAPI nie jest odpowiedzialny za poprawne odczytywanie znaków narodowych czy liczb – to należy raczej do syntezatora mowy i sposobu, w jaki radzi sobie z interpretacją danych tekstowych. Syntezatory po prostu mogą wspierać określony zestaw znaków i języków, ale sam standard SAPI nie wnika aż tak głęboko w treść przekazywanego tekstu. Również jeśli chodzi o odczytywanie liczb, to nie SAPI decyduje, czy liczba zostanie odczytana „trzy przecinek czternaście” czy „trzysta czternaście” – to już jest kwestia logiki aplikacji odczytującej i dostępnego silnika głosowego. Z mojego doświadczenia, osoby zaczynające przygodę z technologiami dostępności często mylą warstwę komunikacyjną (czyli to, co robi SAPI) z logiką interpretacji tekstu. Druga popularna pomyłka dotyczy stwierdzenia, jakoby SAPI umożliwiało komunikację z każdym syntezatorem – to nie do końca prawda. SAPI obsługuje tylko te syntezatory, które zostały napisane zgodnie z jego specyfikacją, czyli są to najczęściej syntezatory programowe. Sprzętowe syntezatory, jak te starszego typu podłączane przez port szeregowy, często w ogóle nie są z SAPI kompatybilne bez dodatkowych nakładek czy sterowników. Przez to, projektując rozwiązania dostępnościowe, trzeba być świadomym ograniczeń samego standardu. Tak więc, patrząc na całość, SAPI pełni rolę „tłumacza” między programem udźwiękawiającym a programowym syntezatorem mowy. Nie zajmuje się tłumaczeniem tekstu na mowę, nie rozstrzyga o poprawności językowej i nie obsługuje wszystkich możliwych rozwiązań sprzętowych. Trzymanie się tej wiedzy pozwoli lepiej zrozumieć architekturę nowoczesnych narzędzi wspomagających i uniknąć częstych nieporozumień.