Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Wiele osób uczących się bezwzrokowego pisania na klawiaturze popełnia błąd, wybierając inne klawisze niż F i J jako pozycję wyjściową wskazujących palców. Spotyka się przekonanie, że klawisze C i N mogą być właściwe, bo są położone mniej więcej centralnie, ale to jest złudne – układ klawiatury QWERTY projektowano w taki sposób, aby „baza” wyjściowa była na środkowej linii liter, a akurat C i N przypisane są środkowym lub serdecznym palcom, nie wskazującym. Podobnie błędne jest układanie palców na D i K – choć są one blisko środkowej części alfabetycznej, w standardzie touch typing wskazujące opierają się wyłącznie na F i J, bo tylko tam na klawiaturach znajdują się wypustki ułatwiające orientację bez patrzenia. Pomyłka z wyborem klawiszy R i U może wynikać z tego, że są symetryczne względem środkowej osi klawiatury, ale niestety takie ustawienie kompletnie zaburza ergonomię i rozkład pracy palców: wtedy dochodzi do niepotrzebnych skrzyżowań i przeciążeń, co można zaobserwować np. podczas dłuższego pisania – ręce szybciej się męczą, trudniej też zachować precyzję i tempo. Typowym błędem myślowym jest założenie, że klawisze wybrane na ślepo „na oko” muszą być dobre, bo są gdzieś pośrodku. W rzeczywistości wszystkie profesjonalne kursy i podręczniki, jak również fizyczne cechy klawiatur (te wypustki na F i J) jasno wskazują, że tylko taka pozycja wyjściowa zapewnia optymalny rozkład ruchów palców i szybkość pisania. Utrwalanie innych nawyków prowadzi najczęściej do frustracji, częstych literówek i braku stabilności podczas bardziej zaawansowanych zadań – zwłaszcza w pracy biurowej czy programowaniu, gdzie szybkość i bezbłędność mają ogromne znaczenie. Warto więc zawsze zaczynać naukę touch typing od prawidłowego ustawienia wskazujących na F i J, bo tylko wtedy można w pełni wykorzystać ergonomiczne zalety nowoczesnych klawiatur.