Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Wiele osób zakłada, że urządzenia lektorskie mają szerokie zastosowania, na przykład do odczytywania napisów w filmach czy nawet tłumaczenia wypowiedzi na żywo. Jednak w praktyce ich główną funkcją jest odczyt tekstu drukowanego, a nie obsługa treści audiowizualnych czy tłumaczenie języka mówionego. Typowy błąd polega na myleniu urządzeń lektorskich (czytników tekstu) z oprogramowaniem do rozpoznawania napisów filmowych (np. programy do audiodeskrypcji) albo z tłumaczami automatycznymi. Odczytywanie napisów czy tłumaczenie dialogów w filmach to zupełnie inna kategoria – tam stosuje się specjalne syntezatory i systemy audiodeskrypcji, które analizują ścieżki dźwiękowe oraz napisy. Z kolei tłumaczenie wypowiedzi na żywo najczęściej realizują aplikacje korzystające z zaawansowanego rozpoznawania mowy i tłumaczenia maszynowego, a nie sprzęt lektorski do tekstu drukowanego. Z mojego doświadczenia wynika, że problem ten bierze się z powierzchownego traktowania hasła „lektorskie”, które często w Polsce kojarzone jest z lektorem w telewizji, ale to zupełnie inne zastosowanie. Urządzenia lektorskie są projektowane, by rozpoznawać tekst z papieru i zamieniać go na mowę syntetyczną, zgodnie z normami technicznymi i dobrymi praktykami środowisk osób z dysfunkcją wzroku. Oczywiście, technologia idzie do przodu, ale póki co żadne z tych urządzeń nie zastąpi dedykowanych rozwiązań do filmów czy tłumaczeń języka mówionego. W branży pomocniczej warto rozróżniać te kategorie sprzętu i świadomie dobierać narzędzia do potrzeb użytkownika, bo inaczej łatwo się rozczarować ich funkcjonalnością.