Odpowiedź z punktem 7 jest jak najbardziej trafiona, bo właśnie w brajlu komputerowym (czyli tzw. brajlu 8-punktowym) duża litera jest oznaczana poprzez dodanie siódmego punktu do standardowego układu sześciopunktowego. To jest takie sprytne rozszerzenie klasycznego alfabetu brajlowskiego z 6 punktów na 8, gdzie punkty 7 i 8 umożliwiają rozróżnianie wielkości liter oraz znaków specjalnych, bez konieczności używania osobnych prefiksów czy tzw. znaku wielkiej litery, jak w klasycznym brajlu literowym. Dzięki temu w praktyce – na linijkach brajlowskich, w programach czytników ekranu, a nawet w kodowaniu plików tekstowych dla osób niewidomych – bardzo łatwo jest odczytać, że dany znak to duża litera, bo po prostu aktywowany jest siódmy punkt pod palcem. Rozwiązanie to jest zgodne ze światowym standardem Unicode Braille Patterns oraz zaleceniami konsorcjum DAISY. Z mojego doświadczenia wynika, że taka implementacja usprawnia pracę z dokumentami tekstowymi i kodem źródłowym, gdzie wielkość znaków ma często kluczowe znaczenie. Co ciekawe, stosowanie 8-punktowego brajla komputerowego umożliwia też zapis wszystkich znaków ASCII, co jest mega praktyczne przy edycji tekstów na komputerze. Moim zdaniem to rozwiązanie pokazuje, jak ważna jest standaryzacja i jak dzięki temu technologie asystujące są bardziej uniwersalne i przyjazne dla użytkownika.
Bardzo często można się pomylić, bo klasyczny brajl bazuje na 6 punktach i nie zawsze od razu widać, jak rozszerzono ten system na potrzeby nowoczesnych technologii. Jeśli ktoś wskazuje punkt 8 jako oznaczenie wielkich liter, to bierze pod uwagę, że ósmy punkt faktycznie istnieje w brajlu komputerowym, ale tak naprawdę służy on do innych celów – na przykład do odróżniania znaków specjalnych czy modyfikacji symboli. Punkt 8 wcale nie jest znakiem wielkiej litery, choć nietrudno się na to nabrać, bo to ostatni „dodatkowy” punkt w układzie 8-punktowym. Z kolei wybór punktu 5 lub 3 wynika zapewne z analogii do klasycznego brajla, gdzie pewne kombinacje punktów 3, 5 czy 6 bywają używane do modyfikacji znaków, np. do sygnalizacji cyfr czy innych prefiksów. Moim zdaniem podstawowy błąd to myślenie, że każdy punkt w siatce 8-punktowej odpowiada jakiejś modyfikacji literowej – a to nie jest prawda. W brajlu komputerowym przyjęto standaryzację, według której punkt 7 (czyli pierwszy z dodatkowych, pod punktem 3 w drugiej kolumnie) wskazuje wielką literę, co pozwala szybko i jednoznacznie kodować wielkość znaków w tekstach elektronicznych. Bazując na dobrych praktykach i dokumentacji Unicode, polecam zawsze zaglądać do tabeli kodowania, bo intuicja potrafi zawieść. Takie nieporozumienia to klasyka na egzaminach z technologii asystujących, szczególnie gdy ktoś bazuje bardziej na skojarzeniach niż na konkretnych specyfikacjach. Warto pamiętać, że rozwiązania przyjęte w brajlu komputerowym mają służyć efektywnemu przekazowi informacji tekstowej w środowiskach cyfrowych, stąd ich wybór nie jest przypadkowy, tylko wynika z międzynarodowych ustaleń dotyczących dostępności cyfrowej.