Kwalifikacja: INF.10 - Obsługa oprogramowania i sprzętu informatycznego wspomagających użytkownika z niepełnosprawnością wzrokową

Kalibracja to termin, który raczej nie ma nic wspólnego z logicznym podziałem dysku. W starszych czasach kalibrowanie kojarzyło się bardziej z ustawianiem głowic fizycznych w napędach, a nie z zarządzaniem przestrzenią na dysku. Defragmentacja natomiast to proces porządkowania danych na dysku, tak by pliki były zapisane w sposób ciągły – poprawia to czas dostępu, ale absolutnie nie zmienia podziału logicznego na partycje. Wiele osób myli defragmentację z innymi operacjami, bo obie mają związek z wydajnością i utrzymaniem dysku, ale to zupełnie różne zagadnienia. Formatowanie z kolei odnosi się do przygotowania partycji do użycia przez system plików – czy to FAT32, NTFS, ext4 czy cokolwiek innego – więc jest to krok niezbędny, ale dopiero po utworzeniu partycji. Typowym błędem jest przekonanie, że samo formatowanie już tworzy logiczne obszary, ale w rzeczywistości formatowanie działa tylko na już istniejących partycjach. Tak naprawdę dopiero partycjonowanie wyznacza te granice – decydujesz, czy chcesz jedną dużą partycję na wszystko, czy na przykład oddzielnie na system, programy i dane. Z mojego doświadczenia, rozróżnienie tych pojęć jest kluczowe dla każdego, kto chce świadomie zarządzać swoim komputerem – bo zamieszanie na tym etapie może prowadzić do późniejszych problemów z odzyskiwaniem danych lub instalacją kilku systemów operacyjnych na jednym fizycznym dysku. Warto więc pamiętać: partycjonowanie wyznacza logiczne obszary, formatowanie przygotowuje je do użytkowania, a defragmentacja jedynie optymalizuje ułożenie plików na już istniejącej partycji.