Kwalifikacja: ELE.08 - Montaż urządzeń dźwigowych

Z mojego doświadczenia, wiele nieporozumień dotyczących schematów dźwigów wynika z mylenia położenia napędu z rodzajem opasania lin. Często wydaje się, że umieszczenie napędu pod szybem to rozwiązanie bardziej praktyczne, bo wydaje się „schowane” i nie zajmuje powierzchni na górze budynku. Jednak w rzeczywistości napęd pod szybem stosuje się głównie tam, gdzie nie da się inaczej, np. w bardzo niskich budynkach lub tam, gdzie nad szybem nie można zbudować maszynowni – i jest to rozwiązanie bardziej kosztowne w utrzymaniu, bo utrudnia dostęp do serwisowania. Jeśli chodzi o podwójne opasanie lin, czyli tzw. układ 2:1, to jest on używany wtedy, gdy chcemy zredukować siłę potrzebną do podnoszenia kabiny – np. przy mniejszych napędach czy ograniczonej mocy silnika. Jednak takie rozwiązanie ma swoje minusy: wymaga bardziej rozbudowanego systemu prowadzenia lin, stosowania dodatkowych bloczków i elementów prowadzących, co zwiększa ryzyko usterek i zużycia. W polskich realiach i zgodnie z normami EN 81, pojedyncze opasanie i napęd nad szybem to połączenie najpraktyczniejsze i najpewniejsze. Warto też zauważyć, że każda kombinacja z napędem pod szybem albo z podwójnym opasaniem to raczej nisza – stosowana tam, gdzie technologia wymusza takie rozwiązania, a nie tam, gdzie chcemy mieć prosty, trwały i łatwy w eksploatacji układ. Typowym błędem jest też traktowanie podwójnego opasania jako domyślnego, bo wydaje się „bardziej wytrzymałe”, a to nieprawda – dobór zależy od wielu czynników, a z punktu widzenia codziennej eksploatacji lepiej sprawdza się prosty układ nad szybem z pojedynczym opasaniem lin, bo minimalizuje liczbę elementów narażonych na awarie. W praktyce, takie rozwiązania jak napęd pod szybem czy podwójne opasanie spotyka się rzadko i głównie w nietypowych instalacjach.