Kwalifikacja: ELE.09 - Obsługa i konserwacja urządzeń dźwigowych

Myląc dziennik konserwacji z innymi dokumentami, łatwo pominąć bardzo istotne kwestie z punktu widzenia eksploatacji dźwigu osobowego. Spis sytuacji awaryjnych, choć brzmi dość poważnie, w praktyce nie jest formalnym dokumentem narzuconym przez przepisy. Takie spisy mogą się pojawić lokalnie w firmie, ale nie mają tej rangi ani zakresu co dziennik konserwacji. Harmonogram konserwacji to zupełnie coś innego – to plan, zestawienie terminów planowanych przeglądów, które służy głównie do organizacji pracy i zapobiegania zaległościom, ale nie odnotowuje faktycznie przeprowadzonych działań. Natomiast kalendarium prac serwisowych nie ma określonej, jednolitej formy, często bywa po prostu uproszczonym wykazem wykonanych czynności, bez szczegółowych opisów, osób odpowiedzialnych i podpisów. Takie podejście często prowadzi do braku pełnej dokumentacji, a w razie kontroli UDT lub zdarzenia losowego szybko okazuje się, że czegoś brakuje. Z mojego punktu widzenia wiele osób popełnia błąd, myśląc o dokumentacji wind jak o „jakimś tam papierze”. Tymczasem to dziennik konserwacji jest dokumentem oficjalnym, wymaganym i chroniącym zarówno użytkowników, jak i techników. Bez niego nie można udowodnić, że urządzenie było prawidłowo serwisowane, a to może rodzić poważne konsekwencje prawne i techniczne. Dobrą praktyką branżową jest prowadzić dziennik szczegółowo – nawet drobne wpisy mają potem znaczenie. Właśnie takie szczegóły odróżniają profesjonalną eksploatację od amatorskiej. W dokumentacji wind nie chodzi o „odhaczenie obecności”, tylko o realną kontrolę bezpieczeństwa i historii urządzenia.