Kwalifikacja: ELE.09 - Obsługa i konserwacja urządzeń dźwigowych

Przy tej tematyce łatwo się pomylić, bo rozróżnienie obciążeń testowych bywa mylące, zwłaszcza jeśli ktoś nie jest obytem z przepisami i praktyką UDT. Często pojawia się przekonanie, że sprawdzanie sprzężenia ciernego powinno się robić przy udźwigu nominalnym, bo przecież to maksymalna wartość, z jaką winda ma pracować na co dzień. To trochę uproszczone podejście, niestety nie biorące pod uwagę, że testy odbiorcze mają na celu sprawdzenie marginesu bezpieczeństwa, a nie tylko potwierdzenie codziennej użyteczności urządzenia. W praktyce, jeśli użyje się tylko udźwigu nominalnego, można przeoczyć potencjalne zagrożenia, które pojawią się przy lekkim przekroczeniu normy – a takie sytuacje się zdarzają, nawet w nowych instalacjach. Z kolei przekonanie, że testy powinny być wykonywane przy 150% lub 175% udźwigu, wynika zazwyczaj z pomylenia testów ciernych z próbami wytrzymałościowymi, które w niektórych urządzeniach rzeczywiście przeprowadza się na poziomie 150% czy nawet więcej (szczególnie podczas odbiorów konstrukcji nośnych). Jednak w dźwigach osobowych czy towarowych badanie sprzężenia ciernego wykonuje się właśnie przy 125% udźwigu nominalnego, bo taki zapas gwarantuje bezpieczeństwo, nie narażając elementów mechanicznych na nadmierne zużycie czy uszkodzenia podczas samego testu. Moim zdaniem wiele osób po prostu miesza różne typy badań odbiorczych i zapomina, że normy są tu bardzo precyzyjne. Dobrą praktyką jest sprawdzanie zawsze aktualnych wytycznych i nie sugerowanie się intuicją czy praktykami z innych branż, bo wymagania dla sprzężenia ciernego są naprawdę wyważone pod kątem bezpieczeństwa i trwałości urządzeń dźwigowych.