Kwalifikacja: ELE.09 - Obsługa i konserwacja urządzeń dźwigowych

Wiele osób myli dokumentację techniczną, bo w branży dźwigowej jest jej naprawdę sporo – i łatwo się pogubić. Księga rewizyjna, instrukcja eksploatacji czy instrukcja konserwacji to ważne materiały, ale każda z nich pełni zupełnie inną funkcję. Księga rewizyjna to dokumentacja administracyjna, często związana z odbiorami i kontrolami ze strony UDT. Tam raczej nie wpisuje się bieżącej konserwacji, tylko oficjalne protokoły i decyzje. Instrukcja eksploatacji to taki podręcznik dla użytkownika i obsługi – zawiera informacje o zasadach korzystania z dźwigu, ale nie jest miejscem na odnotowywanie przeglądów. Podobnie instrukcja konserwacji – to zbiór wskazówek i procedur dla konserwatora, jak prawidłowo wykonywać czynności serwisowe, ale nie służy do dokumentowania, kiedy i co zostało zrobione. Najczęstszy błąd wynika właśnie z tego, że nie odróżnia się dokumentów opisujących „co i jak robić” od tych, w których ewidencjonuje się „co zostało zrobione i kiedy”. Niestety, takie pomyłki prowadzą czasami do braku wymaganych wpisów tam, gdzie faktycznie musi je prowadzić praktyk – czyli w dzienniku konserwacji. To właśnie dziennik jest formalnym rejestrem wykonanych czynności, bez którego nie da się potwierdzić prawidłowości eksploatacji podczas kontroli. Brak rzetelnych wpisów może skutkować problemami prawnymi i technicznymi, a nawet narażać ludzi na niebezpieczeństwo. Moim zdaniem warto wyrobić sobie nawyk prowadzenia i sprawdzania dziennika konserwacji zawsze po każdej czynności – nie tylko z obowiązku, ale po prostu dla bezpieczeństwa i świętego spokoju.