Kwalifikacja: ELE.09 - Obsługa i konserwacja urządzeń dźwigowych

Wskazanie dłuższego niż 30-dniowego interwału przeglądowego dla dźwigów osobowych to dość częsty błąd wynikający z mylenia różnych typów dźwigów lub urządzeń transportowych. Przegląd co 60 dni faktycznie obowiązuje wyłącznie dla dźwigów towarowych małych i tych, do których osoby nie mają prawa wstępu do kabiny – to zupełnie inna kategoria z punktu widzenia ryzyka i eksploatacji. Jeszcze dłuższe okresy, takie jak 90 czy 180 dni, nie mają żadnego uzasadnienia w obowiązujących przepisach dla dźwigów osobowych i mogłyby prowadzić do poważnych konsekwencji technicznych i prawnych. W praktyce takie wydłużanie przerw między przeglądami wiązałoby się ze zwiększonym ryzykiem awarii, a nawet zagrożeniem dla użytkowników – co jest absolutnie nie do zaakceptowania w branży zgodnej z polskimi i europejskimi standardami bezpieczeństwa. Typowy błąd polega też na założeniu, że podobnie jak w przypadku prostszych urządzeń technicznych, dźwigi osobowe mogą pracować dłużej bez kontroli. To bardzo mylące, bo urządzenia przeznaczone do transportu osób są narażone na dużo większe obciążenia i znacznie ostrzejsze wymagania kontrolne – zarówno pod względem mechanicznym, jak i elektronicznym. Z mojej perspektywy konserwatora największym problemem jest bagatelizowanie tych terminów i traktowanie ich jako biurokratycznego obowiązku, podczas gdy chodzi tu o realne bezpieczeństwo ludzi. Pominięcie odpowiednio częstych przeglądów może prowadzić do szybkiego zużycia elementów, korozji lub nawet awarii układu bezpieczeństwa. Dobre praktyki branżowe oraz normy, takie jak PN-EN 81-20 czy wytyczne UDT, jednoznacznie określają te minimalne okresy. Moim zdaniem, zawsze należy kierować się rygorystycznymi przepisami, bo to nie tylko wymóg formalny, ale i praktyczny zdrowy rozsądek.