Polipropylen to materiał termoplastyczny, który cechuje się najwyższym współczynnikiem rozszerzalności liniowej spośród wymienionych opcji. Współczynnik rozszerzalności liniowej dla polipropylenu wynosi około 100-150 x 10^-6/K, co oznacza, że pod wpływem zmian temperatury, jego długość zmienia się znacznie bardziej niż w przypadku metali, takich jak stal czy miedź. Taka właściwość polipropylenu sprawia, że jest on często wykorzystywany w aplikacjach, gdzie występują znaczące zmiany temperatur. Na przykład, w przemyśle motoryzacyjnym polipropylen jest używany do produkcji elementów wnętrz samochodów, które muszą być odporne na wysokie temperatury oraz zmiany wielkości. W konstrukcjach budowlanych polipropylen jest wykorzystywany w systemach rur, gdzie jego elastyczność i zdolność do rozszerzania się bez pękania są kluczowe. Zgodnie z normami PN-EN, materiały termoplastyczne muszą spełniać określone parametry, aby zapewnić bezpieczeństwo i trwałość w zastosowaniach przemysłowych. Polipropylen jest więc doskonałym przykładem materiału, który łączy w sobie właściwości mechaniczne i termiczne, co czyni go popularnym wyborem w wielu branżach.
Wybór stali, miedzi lub mosiądzu jako materiału o największym współczynniku rozszerzalności liniowej jest błędny, ponieważ te metale charakteryzują się znacznie niższymi wartościami niż polipropylen. Stal, na przykład, ma współczynnik rozszerzalności liniowej w granicach 10-15 x 10^-6/K, co czyni ją bardziej stabilną wymiarowo w porównaniu do polipropylenu, zwłaszcza w warunkach zmiennych temperatur. Miedź, z kolei, ma nieco wyższy współczynnik, wynoszący około 16-20 x 10^-6/K, jednak wciąż jest to wartość zdecydowanie niższa niż ta dla polipropylenu. Mosiądz, będący stopem miedzi, również nie osiąga współczynnika porównywalnego z polipropylenem. Wiele osób ma tendencję do mylenia zastosowań tych materiałów, biorąc pod uwagę ich szeroką dostępność i popularność w przemyśle. W rzeczywistości jednak, różnice w rozszerzalności liniowej mogą prowadzić do problemów w konstrukcjach, gdzie materiały te są używane razem. Na przykład, w aplikacjach gdzie występują zmiany temperatur, połączenie różnych materiałów o odmiennych współczynnikach rozszerzalności może prowadzić do naprężeń i deformacji. Dlatego w projektowaniu inżynieryjnym kluczowe jest uwzględnienie tych właściwości w celu uniknięcia uszkodzeń i zapewnienia trwałości konstrukcji. Wiele standardów budowlanych i inżynieryjnych zaleca użycie materiałów o podobnych właściwościach termicznych w jednym systemie, co podkreśla znaczenie zrozumienia różnic w rozszerzalności liniowej materiałów.