Odpowiedź 1,0 jest prawidłowa, ponieważ klasa szorstkości terenu ma kluczowe znaczenie dla wydajności turbin wiatrowych. Klasa szorstkości odnosi się do struktury powierzchni terenu, który wpływa na profil wiatru i jego prędkość. W przypadku klasy szorstkości 1,0, teren jest gładki, co oznacza, że opór powietrza jest minimalny, a wiatr może swobodnie przepływać nad powierzchnią, co sprzyja efektywniejszej produkcji energii. Standardy branżowe, takie jak IEC 61400-1, wskazują, że optymalne lokalizacje dla farm wiatrowych powinny charakteryzować się niską szorstkością, aby zminimalizować turbulencje oraz zmaksymalizować stabilność i przepływ wiatru. Praktycznym przykładem są tereny otwarte, takie jak pola czy wody, które są idealne dla instalacji turbin wiatrowych, umożliwiając im osiągnięcie maksymalnej wydajności operacyjnej. Dlatego klasa szorstkości 1,0 jest najbardziej pożądana w kontekście energetyki wiatrowej.
Wybór klas szorstkości 2,0, 1,5 lub 2,5 jest nieprawidłowy z kilku powodów. Klasa szorstkości 2,0 oraz 1,5 wskazuje na umiarkowane szorstkości, co oznacza, że tereny te mogą mieć przeszkody, takie jak zadrzewienia, budynki czy inne obiekty, które wprowadzają dodatkowe turbulencje w przepływie wiatru. Takie warunki prowadzą do nieefektywnego wykorzystania możliwości turbiny wiatrowej, ponieważ nieregularności w przepływie powietrza mogą zmniejszać zarówno prędkość, jak i stabilność wiatru, co negatywnie wpływa na generację energii. Klasa szorstkości 2,5, z kolei, oznacza teren z wyraźnie większymi przeszkodami, co powoduje jeszcze większe zakłócenia w przepływie powietrza. Zrozumienie, jak różne klasy szorstkości wpływają na przepływ wiatru, jest kluczowe w projektowaniu farm wiatrowych. Zbyt wysoka szorstkość prowadzi do obniżenia efektywności i zwiększenia kosztów operacyjnych, co jest niezgodne z dobrymi praktykami w branży energetycznej. Dlatego klasa szorstkości 1,0 pozostaje najlepszym wyborem dla efektywnej energetyki wiatrowej.