Odpowiedź, że oczy umieszczone są na 1/2 wysokości głowy, jest prawidłowa i opiera się na klasycznych proporcjach wizerunku ludzkiego, które zostały zdefiniowane przez artystów i anatomów. W tradycyjnej sztuce i rysunku, twarz ludzka jest podzielona na różne sekcje, gdzie oczy znajdują się mniej więcej w połowie wysokości głowy. To pomaga artystom w uzyskaniu realistycznego przedstawienia postaci. Przykładem zastosowania tej zasady jest rysunek portretowy, gdzie zachowanie tych proporcji jest kluczowe dla odzwierciedlenia naturalnych cech twarzy. Użycie odpowiednich proporcji ma również zastosowanie w projektowaniu postaci w animacji oraz grafice komputerowej, gdzie prawidłowe umiejscowienie elementów twarzy wpływa na ekspresję i charakter postaci. Warto również zaznaczyć, że teoria proporcji twarzy jest fundamentem w nauczaniu rysunku, co jest potwierdzone w wielu podręcznikach i kursach. W kontekście dermatologii estetycznej, zrozumienie tych proporcji pomaga lekarzom w ocenianiu i planowaniu zabiegów, które mają na celu poprawę harmonii twarzy.
Odpowiedzi sugerujące, że oczy są umieszczone na 1/3, 2/3 lub 3/4 wysokości głowy, opierają się na błędnych założeniach dotyczących anatomii i proporcji twarzy. Proporcja 1/3 wysokości głowy byłaby zgodna z umiejscowieniem oczu znacznie wyżej, co jest sprzeczne z klasycznymi zasadami anatomicznymi. W rzeczywistości, tak znaczące przesunięcie w górę prowadzi do nienaturalnego wyglądu postaci. Z kolei propozycja 2/3 wysokości sugeruje, że oczy znajdują się poniżej połowy głowy, co również nie jest zgodne z obserwacjami anatomicznymi, gdzie środek twarzy z reguły lokuje się w tym właśnie miejscu. Natomiast 3/4 wysokości wskazuje na umiejscowienie oczu bardzo blisko czubka głowy, co jest całkowicie niezgodne z rzeczywistością. Tego rodzaju rozbieżności mogą wynikać z mylenia różnych proporcji lub z braku znajomości klasycznych zasad rysunku, które są powszechnie nauczane w szkołach artystycznych. W praktyce, zastosowanie niewłaściwych proporcji może prowadzić do stworzenia postaci, która wydaje się nienaturalna lub deformowana, co jest szczególnie istotne w kontekście rysunku portretowego czy modelowania 3D. Wiedza o tych zasadach jest fundamentem w tworzeniu realistycznych obrazów oraz projektów graficznych.