Darsonwalizacja to zabieg, który można wykonać zarówno techniką bezpośrednią, jak i pośrednią, co czyni go wszechstronnym narzędziem w terapii fizykalnej i kosmetologii. Technika bezpośrednia polega na aplikacji prądu darsonwalowskiego bezpośrednio na skórę pacjenta, co pozwala na uzyskanie natychmiastowego efektu stymulacji tkanek i poprawy lokalnego krążenia. Z kolei technika pośrednia wykorzystuje elektrody podłączone do urządzenia, a skórę pacjenta oddziela się od źródła prądu, co może być korzystne w przypadku osób z wrażliwą skórą lub w celu uzyskania delikatniejszych efektów. Darsonwalizacja znajduje zastosowanie w leczeniu łysienia, trądziku oraz w poprawie kondycji skóry. Jest zgodna z dobrymi praktykami w terapii estetycznej oraz rehabilitacyjnej, co potwierdzają liczne badania kliniczne i doświadczenia praktyków.
Galwanizacja, jonoforeza i kawitacja to zabiegi, które różnią się zarówno zastosowaniem, jak i metodami wykonania od darsonwalizacji. Galwanizacja polega na stosowaniu prądu stałego, co prowadzi do indukcji reakcji chemicznych w tkankach. Ta technika nie jest wykonywana w sposób bezpośredni i pośredni, ponieważ prąd stały charakteryzuje się jednoznacznym wpływem na organizm i najczęściej wykorzystuje się go w kontekście terapii bólowej czy usuwania obrzęków. Z kolei jonoforeza to metoda wprowadzenia substancji czynnych przez skórę z zastosowaniem prądu galwanicznego, co również nie pozwala na elastyczność w wyborze techniki wykonania. Kawitacja natomiast jest zabiegiem ultradźwiękowym, który działa na zasadzie powstawania pęcherzyków powietrza w cieczy, a następnie ich implozji, co prowadzi do efektywnego usuwania martwego naskórka. Techniki te są skuteczne w swoich zastosowaniach, jednak nie oferują możliwości wykorzystania ich w obydwu wspomnianych metodach, jak to ma miejsce w przypadku darsonwalizacji. Błędne przypisanie tych zabiegów do kategorii z bezpośrednią i pośrednią metodą wykonania wynika często z braku zrozumienia różnic w mechanizmach działania oraz wskazaniach tych procedur.