Kwas owocowy, znany również jako kwas alfa-hydroksylowy (AHA), jest substancją, która w kosmetyce i dermatologii jest szeroko stosowana ze względu na swoje właściwości złuszczające oraz wspomagające odnowę komórkową. Nerwica naczyniowa i trądzik różowaty to schorzenia, które charakteryzują się nadwrażliwością naczyń krwionośnych oraz tendencją do stanów zapalnych. Stosowanie kwasów owocowych w takich przypadkach może prowadzić do nasilenia objawów, takich jak zaczerwienienie, pieczenie czy podrażnienie skóry. Zastosowanie kwasów owocowych u osób z tymi schorzeniami mogłoby skutkować niepożądanymi reakcjami skórnymi, co jest zgodne z ogólnymi zasadami unikania substancji drażniących w terapii dermatologicznej. Dlatego w przypadku pacjentów z nerwicą naczyniową i trądzikiem różowatym, lepiej postawiać na łagodniejsze metody pielęgnacji i dermokosmetyki, które nie naruszają bariery hydrolipidowej skóry.
Kwas hialuronowy jest substancją naturalnie występującą w organizmie, która ma właściwości nawilżające i wygładzające. Jego zastosowanie w dermatologii i kosmetologii jest powszechne, a jego właściwości czynią go bezpiecznym dla większości rodzajów skóry, w tym także dla osób z nerwicą naczyniową czy trądzikiem różowatym. Kwas foliowy, choć jest witaminą kluczową dla wielu procesów życiowych, nie ma bezpośredniego działania na stan skóry i nie jest stosowany w formie zabiegów na skórę. Z drugiej strony, kwas borowy, stosowany głównie jako substancja przeciwdrobnoustrojowa, wykazuje działanie łagodzące na skórę, lecz jego wpływ na nerwice naczyniowe i trądzik różowaty nie jest tak istotny jak w przypadku kwasów owocowych. Typowym błędem jest mylenie właściwości substancji; wiele osób zakłada, że wszelkie substancje kwasowe są niebezpieczne dla skóry wrażliwej, podczas gdy niektóre z nich, jak kwas hialuronowy, mogą przynieść korzyści. Kluczowe jest zrozumienie, że nie każdy kwas jest przeciwwskazany, a ich działanie powinno być oceniane indywidualnie w kontekście stanu skóry pacjenta. W związku z tym, wybór substancji do pielęgnacji skóry powinien opierać się na ich właściwościach oraz na specyfice problemów dermatologicznych pacjenta.