Kwalifikacja: FRK.04 - Wykonywanie zabiegów kosmetycznych

Wideokapilaroskopia, choć użyteczna w ocenie mikrokrążenia, nie jest metodą, która pozwala na dokładne określenie zawartości wody, tkanki tłuszczowej i mięśni w organizmie. Ta technika polega na monitorowaniu ukrwienia skóry poprzez analizę obrazu naczyń krwionośnych przy użyciu kamery. Jej zastosowanie w diagnostyce cellulitu koncentruje się głównie na ocenie stanu mikrokrążenia, a nie na bezpośredniej analizie składu ciała. Termografia, z kolei, to metoda obrazowania oparta na pomiarze promieniowania podczerwonego emitowanego przez ciało, co również nie daje informacji o proporcji wody i tkanki tłuszczowej. Zastosowanie termografii w diagnostyce cellulitu ogranicza się do oceny stanu zapalnego i obrzęków, co nie odpowiada na pytania dotyczące składu ciała. Profilometria pośrednia, mimo że jest użyteczna w ocenie struktury ciała, nie oferuje dokładnych pomiarów składu tkankowego. Powoduje to, że wiele osób błędnie uważa, że każda z tych metod jest w stanie dostarczyć pełne informacje o zawartości tłuszczu i mięśni, co nie znajduje potwierdzenia w praktyce klinicznej. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczna diagnostyka cellulitu wymaga metod, które jednoznacznie ocenią skład tkankowy, a bioimpedancja elektryczna najlepiej spełnia te wymagania.