Naświetlanie lampą sollux polega na wykorzystaniu promieniowania podczerwonego, które ma zdolność przenikania przez skórę i tkanki, co umożliwia głębokie ogrzewanie tkanek. Promieniowanie podczerwone jest szczególnie efektywne w terapii bólów mięśniowo-szkieletowych, stanach zapalnych oraz w rehabilitacji, gdzie celem jest poprawa krążenia krwi i przyspieszenie procesów regeneracyjnych organizmu. W praktyce, urządzenia do naświetlania lampą sollux są powszechnie stosowane w fizjoterapii, gdzie terapeuci zalecają sesje naświetlania w celu złagodzenia bólu i poprawy elastyczności mięśni. Zgodnie z aktualnymi standardami medycznymi i dobrymi praktykami, naświetlanie powinno być przeprowadzane przez wykwalifikowany personel, który ustala odpowiednią długość i intensywność naświetlania, dostosowaną do indywidualnych potrzeb pacjenta. Dzięki temu można maksymalizować korzyści z terapii, minimalizując jednocześnie ryzyko ewentualnych skutków ubocznych.
Promieniowanie widzialne, pomimo że jest istotne w kontekście ludzkiego zmysłu wzroku, nie ma zastosowania w terapii naświetlania, tak jak w przypadku lampy sollux. Jego energia jest zbyt niska, aby efektywnie przenikać przez tkanki i wytwarzać ciepło, co jest kluczowe w terapii fizykalnej. Z kolei promieniowanie rentgenowskie, które jest powszechnie stosowane w diagnostyce medycznej, może powodować niepożądane efekty zdrowotne, takie jak uszkodzenie komórek czy zwiększone ryzyko wystąpienia nowotworów, co czyni je niewłaściwym wyborem do terapii naświetlającej. Użycie promieniowania ultrafioletowego również jest nieodpowiednie w kontekście lampy sollux, gdyż choć może być stosowane w terapii dermatologicznej, jego działanie opiera się na stymulacji produkcji witaminy D i ma różne zastosowania, głównie w leczeniu schorzeń skórnych. W przypadku terapii naświetlającej ważne jest zrozumienie, że każdy rodzaj promieniowania ma swoje specyficzne właściwości oraz zastosowania kliniczne, które powinny być dokładnie rozważane przez specjalistów. Stosowanie niewłaściwego rodzaju promieniowania może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz ograniczenia skuteczności terapii.