Lampa Wooda, znana również jako lampa fluorescencyjna, jest często wykorzystywana w dermatologii do diagnozowania różnych schorzeń skóry. Jej działanie opiera się na wykorzystaniu promieniowania ultrafioletowego (UV), które powoduje emisję fluorescencyjnego światła przez substancje chemiczne obecne w skórze. Dzięki temu możliwe jest wykrycie nieprawidłowości, takich jak infekcje bakteryjne, grzybicze oraz zmiany związane z trądzikiem. Lampy Wooda są także przydatne w ocenie przebarwień skóry oraz w diagnozowaniu chorób takich jak vitiligo. W praktyce, dermatologowie używają lampy Wooda w połączeniu z innymi metodami diagnostycznymi, co pozwala na dokładniejszą analizę stanu skóry pacjenta. Standardy diagnostyczne w dermatologii zalecają stosowanie tego narzędzia, aby poprawić dokładność diagnoz i efektywność leczenia.
Bioptron to urządzenie stosowane głównie w terapii świetlnej, jednak przedmiotem jego działania są dalekie promieniowanie podczerwone i niebieskie, co nie jest bezpośrednio związane z zjawiskiem fluorescencyjnym. Użytkowanie Bioptrona polega na stymulacji procesów regeneracyjnych w organizmie, a nie na diagnostyce stanów chorobowych skóry, co czyni go nieodpowiednim do tego celu. Sollux to lampa emitująca światło podczerwone, która jest używana w rehabilitacji oraz w leczeniu bólu, ale nie ma zastosowania w analizie fluorescencyjnej, przez co nie może być używana do diagnozowania chorób skóry. Z kolei lampa Minina, stosowana do naświetlania, nie jest związana ze zjawiskiem fluorescencyjnym, lecz wytwarza światło w celu poprawy krążenia i wspierania gojenia ran. Często mylone jest pojęcie różnych typów lamp terapeutycznych i diagnostycznych, co prowadzi do niepoprawnych wniosków na temat ich zastosowania. Kluczowe zrozumienie różnic między tymi urządzeniami jest istotne, aby unikać błędów diagnostycznych i stosować odpowiednie metody w zależności od potrzeb pacjenta.