Odkazanie pępowiny jodyną jest kluczowym krokiem w zapobieganiu zakażeniom, które mogą wystąpić u nowo narodzonego jagnięcia. Jodyna działa jako skuteczny środek dezynfekujący, eliminując bakterie i inne patogeny, które mogą wnikać w organizm przez pępowinę. To szczególnie ważne w pierwszych dniach życia, kiedy układ odpornościowy jagnięcia jest jeszcze niedojrzały. Stosując jodynę, należy upewnić się, że preparat jest stosowany w odpowiedniej stężeniu oraz w odpowiedni sposób - wystarczy nałożyć go delikatnie na miejsce przecięcia pępowiny, aby nie uszkodzić tkanek. W praktyce, po narodzinach jagnięcia, warto przeprowadzić ten zabieg w ciągu kilku pierwszych godzin, aby maksymalnie ograniczyć ryzyko zakażeń. W przypadku hodowli zwierząt, taki zabieg powinien stać się standardową praktyką zgodną z zaleceniami weterynaryjnymi i kierunkami opieki nad nowo narodzonymi ssakami.
Podwiązywanie pępowiny nicią jest procedurą, która nie stanowi skutecznej metody zapobiegania zakażeniom. Choć podwiązanie pępowiny może być stosowane w celu jej szybkiego zamknięcia, nie eliminuje to ryzyka wnikania patogenów do organizmu jagnięcia. Istnieje ryzyko, że w trakcie tej procedury dojdzie do zanieczyszczenia miejsca podwiązania, co może prowadzić do infekcji. W praktyce weterynaryjnej, nie jest to zalecana metoda, ponieważ sama pępowina może pozostać podatna na zakażenia, jeśli nie zostanie odpowiednio odkażona. Odkazanie pępowiny jodyną powinno być zawsze stosowane jako kluczowy krok po podwiązaniu. Podsadzanie jagnięcia do matki w celu wylizania pępowiny nie stanowi skutecznej metody dezynfekcji. Chociaż wylizywanie może pomagać w osuszaniu pępowiny, nie zapewnia ono odpowiedniej ochrony przed bakteriami, które mogą być obecne w ślinie matki. W rezultacie, poleganie na tym procesie jako sposobie dezynfekcji jest mylnym podejściem. Z kolei podanie zastrzyku z antybiotyku nie jest odpowiednie jako profilaktyka zakażeń pępowinowych. Antybiotyki powinny być stosowane w przypadkach już istniejących infekcji, a nie jako profilaktyka, gdyż może to prowadzić do powstawania oporności na leki oraz negatywnie wpływać na naturalną florę bakteryjną. Kluczowa jest świadomość, że właściwe podejście do opieki nad nowo narodzonymi jagniętami opiera się na zrozumieniu ich potrzeb zdrowotnych oraz przestrzeganiu standardów weterynaryjnych, a nie na nieodpowiednich praktykach.