Odpowiedź 16 sztuk jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami, dla cieląt o masie ciała do 150 kg, powierzchnia wymagana na jednego osobnika wynosi 1,5 m². W przypadku kojca o powierzchni 24 m², aby obliczyć maksymalną liczbę cieląt, należy podzielić całkowitą powierzchnię przez powierzchnię przypadającą na jedno cielę. Wykonując obliczenie: 24 m² / 1,5 m²/szt. = 16 sztuk. Takie podejście jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt, które wskazują na konieczność zapewnienia odpowiedniej przestrzeni dla cieląt, co wpływa na ich zdrowie oraz rozwój. W praktyce, przestrzeń ta pozwala na swobodne poruszanie się zwierząt, co jest kluczowe dla ich dobrostanu. Warto również pamiętać, że utrzymywanie odpowiedniej gęstości cieląt w kojcu przyczynia się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia stresu, który może negatywnie wpłynąć na ich wzrost oraz odporność na choroby. Dlatego przestrzeganie norm dotyczących powierzchni jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również praktyką korzystną dla hodowców, którzy dbają o zdrowie i wydajność swoich zwierząt.
Niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędnych obliczeń lub nieprawidłowego rozumienia norm dotyczących powierzchni. Odpowiedzi 20 sztuk, 14 sztuk i 12 sztuk nie spełniają wymogu 1,5 m² na cielę, co jest kluczowe w kontekście dobrostanu zwierząt. Możliwe, że niektóre z tych odpowiedzi bazują na błędnym założeniu, że mniej przestrzeni jest wystarczające lub że de facto można zmniejszyć wymagania przestrzenne w przypadku cieląt o niższej masie. W przypadku odpowiedzi 20 sztuk, na przykład, przyjęto, że można ulokować więcej cieląt w mniejszej przestrzeni, co jest sprzeczne z zasadami dobrostanu zwierząt. Takie podejście prowadzi do nadmiernego zagęszczenia, co może sprzyjać stresowi, większej podatności na choroby oraz problemom behawioralnym. Odpowiedzi takie jak 14 sztuk i 12 sztuk również nie uwzględniają pełnej powierzchni dostępnej w kojcu i nie wykorzystują jej efektywnie. Warto podkreślić, że każda decyzja o liczbie zwierząt w kojcu powinna opierać się na ścisłych normach i najlepszych praktykach, które są kluczowe dla zapewnienia wysokiego poziomu dobrostanu zwierząt. Właściwe podejście do obliczeń i przestrzeganie ustalonych norm jest nie tylko obowiązkiem prawnym, ale również etycznym, które powinno być priorytetem dla każdego hodowcy.