Śruty poekstrakcyjne i nasiona roślin strączkowych są uznawane za pasze wysokobiałkowe, ponieważ dostarczają one znaczną ilość białka potrzebnego w diecie zwierząt. Śruty poekstrakcyjne, takie jak śruta sojowa czy rzepakowa, są produktem ubocznym procesu ekstrakcji oleju z nasion oleistych i charakteryzują się wysoką zawartością białka, często przekraczającą 40%. Nasiona roślin strączkowych, takie jak groch czy fasola, również są bogate w białko, co czyni je idealnym składnikiem w żywieniu zwierząt, szczególnie w dietach bydła, świń oraz drobiu. W praktyce, wykorzystanie pasz wysokobiałkowych jest kluczowe w przemysłowej produkcji mięsa, mleka i jaj, gdzie odpowiednia podaż białka wpływa na wzrost, wydajność oraz zdrowie zwierząt. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, stosowanie tych pasz powinno być zrównoważone z innymi składnikami diety, aby zapewnić optymalne warunki do produkcji zwierzęcej oraz zdrowy rozwój organizmów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.
Ziarna zbóż i wysłodki buraczane, okopowe i mączki zwierzęce oraz marchew i kiszonki nie są klasyfikowane jako pasze wysokobiałkowe, co wynika z ich niskiej zawartości białka w porównaniu do wymienionych pasz. Ziarna zbóż, takie jak pszenica czy kukurydza, zawierają głównie węglowodany, a ich zawartość białka jest zazwyczaj zbyt niska, aby zaspokoić potrzeb zwierząt na białko. Wysłodki buraczane, choć zawierają pewne ilości białka, są stosowane głównie jako źródło energii w diecie zwierząt, a nie jako główne źródło białka. Okopowe, takie jak ziemniaki, również nie dostarczają wystarczającej ilości białka, a ich głównym zastosowaniem jest dostarczanie energii i składników odżywczych. Mączki zwierzęce, pomimo że mogą być bogate w białko, są kontrowersyjne w niektórych krajach z powodu obaw o zdrowie zwierząt i ludzi. Marchew i kiszonki są natomiast cennymi składnikami w diecie, ale koncentrują się głównie na dostarczaniu błonnika i innych składników odżywczych, a ich zawartość białka jest zazwyczaj bardzo niska. Kluczowym błędem w analizie tych odpowiedzi jest założenie, że jakiekolwiek źródło paszy może być uznawane za wysokobiałkowe, podczas gdy prawdziwie wysokobiałkowe pasze muszą spełniać określone standardy jakości i zawartości białka, które są jasne w literaturze z zakresu żywienia zwierząt.