Burska koza jest jedną z najlepszych ras do użytkowania mięsnego, ze względu na swoje walory produkcyjne oraz wysoką jakość mięsa. Rasa ta charakteryzuje się dużą masą ciała, co wpływa na wydajność rzeźną. Burskie kozy osiągają wagę do 90 kg, a ich mięso jest cenione za delikatność i intensywny smak. W hodowli zwraca się uwagę na ich odporność na choroby oraz zdolność do adaptacji w różnych warunkach klimatycznych. Dodatkowo, burskie kozy są stosunkowo łatwe w utrzymaniu, co sprawia, że są popularne wśród rolników zajmujących się produkcją mięsa. Dobre praktyki związane z ich hodowlą obejmują odpowiednią dietę bogatą w białko oraz regularne kontrole weterynaryjne, co przekłada się na zdrowie zwierząt oraz jakość uzyskiwanego mięsa. Hodowcy, którzy decydują się na Burskie kozy, powinni również brać pod uwagę aspekty etyczne związane z dobrostanem zwierząt, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do zrównoważonego rozwoju produkcji mięsnej.
Wybór Alpejskiej, Kaszmirskej czy Saaneńskiej kozy do użytkowania mięsnego jest nietrafiony, ponieważ każda z tych ras ma inną specyfikę użytkowania, skoncentrowaną na produkcji mleka lub wełny. Alpejska koza, znana przede wszystkim z wysokiej wydajności mlecznej, osiąga średnio 3-4 litry mleka dziennie, co czyni ją atrakcyjną dla producentów mleka, ale niekoniecznie mięsa. Jej mięso, chociaż jest jadalne, nie ma takich walorów smakowych ani wydajności rzeźnej jak w przypadku rasy burskiej. Kaszmirska koza jest hodowana przede wszystkim dla wartościowej wełny kaszmirowej, a jej użytkowanie mięsne jest drugorzędne. Mięso tych kóz jest często uważane za mniej delikatne w porównaniu do burskiej. Z kolei Saaneńska koza, znana ze swojej znakomitej produkcji mlecznej, ma mięso, które również nie spełnia oczekiwań związanych z produkcją mięsą, a hodowcy koncentrują się głównie na uzyskiwaniu mleka. Typowe błędy w rozumieniu tych ras wynikają z mylenia celów hodowlanych; hodowcy mogą być skłonni do wyboru kóz z myślą o wielofunkcyjności, jednak w praktyce każda rasa ma swoje specjalizacje, które powinny być uwzględnione przy podejmowaniu decyzji o hodowli. Efektem błędnych wyborów może być nieoptymalna produkcja i niższa jakość końcowego produktu, co jest sprzeczne z nowoczesnymi standardami efektywności w hodowli zwierząt.