Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt

Wielu osobom myli się metan czy dwutlenek węgla z amoniakiem, jeśli chodzi o negatywny wpływ na środowisko związany ze zwierzętami hodowlanymi. Rzeczywiście, metan to bardzo silny gaz cieplarniany, który odpowiada za efekt cieplarniany i ocieplanie się klimatu – powstaje podczas procesów trawienia u krów i innych przeżuwaczy, ale nie prowadzi do zakwaszenia gleby ani powietrza. Dwutlenek węgla również przyczynia się do zmian klimatycznych i jest uznawany za główny gaz cieplarniany, jednak nie ma bezpośredniego wpływu na zakwaszenie środowiska w otoczeniu gospodarstw. Para wodna natomiast jest naturalnym składnikiem atmosfery i, choć ma wpływ na klimat, nie wiąże się z problemem zakwaszania. Typowym błędem jest utożsamianie wszystkich gazów emitowanych przez zwierzęta tylko z efektem cieplarnianym, podczas gdy w praktyce każdy z nich ma inny mechanizm oddziaływania. Amoniak, w odróżnieniu od metanu czy CO2, nie zatrzymuje ciepła w atmosferze, ale po przeniknięciu do powietrza może reagować z innymi związkami, tworząc kwaśne opady. To właśnie one prowadzą do zakwaszenia gleby i wód, co w efekcie szkodzi zarówno uprawom, jak i całym ekosystemom. Standardy branżowe oraz dobre praktyki, np. w zakresie zarządzania odchodami zwierzęcymi, podkreślają konieczność redukcji emisji amoniaku poprzez właściwe przechowywanie i stosowanie nawozów organicznych oraz inwestycje w technologie ograniczające jego ulatnianie. Niestety nie każdy zdaje sobie sprawę, że skutki zakwaszenia mają długofalowe konsekwencje dla rolnictwa i środowiska – to nie jest coś, co widać od razu, ale po kilku sezonach już jak najbardziej.