Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt

Przy zadaniach dotyczących wydajności rzeźnej bardzo łatwo popełnić błąd w obliczeniach, zwłaszcza gdy nie do końca rozumie się, jakie masy należy ze sobą porównać. Wydajność rzeźna to procentowy stosunek masy tuszy do masy żywej przed ubojem – tylko te dwie wartości bierzemy pod uwagę. Jeśli ktoś wskazuje wynik rzędu 59% lub 65%, prawdopodobnie zaokrąglił zbyt mocno, nie uwzględnił poprawnie masy tuszy, albo pomylił masy po odjęciu organów wewnętrznych. W praktyce masa tuszy to wszystko, co zostaje po uboju: bez głowy, skóry, kończyn poniżej nadgarstka i stawu skokowego, narządów wewnętrznych i treści przewodu pokarmowego. Często myli się ją z masą „po odstawieniu” czy „po wykrwawieniu”, a te różnice mocno wpływają na wynik. Zdarza się też, że ktoś mechanicznie mnoży lub dzieli liczby, nie sprawdzając, czy rzeczywiście wynik odpowiada realiom branżowym – a przecież opasy mięsne zwykle osiągają 65–70%, a stawianie na 59% jest raczej charakterystyczne dla ras mlecznych albo przypadków, gdy tusza została mocno okrojona. Warto pamiętać, że liczby typu 72% są już właściwie nierealne przy normalnym opasie – takie wartości osiąga się wyjątkowo, najczęściej przy specyficznych warunkach odchowu lub gdy popełniono gdzieś błąd w dokumentacji. Częstym źródłem błędów jest także nieuwzględnienie, że masa tuszy nie zawiera już organów wewnętrznych, treści żwacza, itp. i przez to myli się wskaźniki. Tak naprawdę właściwe obliczenie wymaga prostego wzoru: masa tuszy dzielona przez masę zwierzęcia przed ubojem, razy sto procent. I tyle – żadnych dodatkowych przeliczeń ani skomplikowanych wzorów. Stąd wynik 70% jest najbardziej zgodny z realiami, a pozostałe opcje odzwierciedlają raczej typowy błąd w myśleniu lub nieuwagę przy przeliczaniu.