Konik polski jest unikalną rasą koni, która wywodzi się bezpośrednio od dzikich tarpanów, co czyni ją jedyną rodzimą, pierwotną rasą w Polsce. Charakteryzuje się myszatym umaszczeniem oraz wyraźną ciemną pręgą biegnącą wzdłuż grzbietu, co stanowi istotny element identyfikacji tej rasy. Koniki polskie są znane z dużej wytrzymałości na trudne warunki atmosferyczne oraz choroby, co czyni je idealnymi do pracy w terenie i w różnych formach hodowli. Rasa ta została doceniona w kontekście ochrony bioróżnorodności, a jej hodowla przyczynia się do zachowania genetycznego dziedzictwa. Praktycznym zastosowaniem koników polskich jest nie tylko praca w rolnictwie, ale także turystyka, rekreacja oraz terapia z udziałem zwierząt, co pozwala na wszechstronne wykorzystanie tej rasy w różnych dziedzinach życia. Uznawane są za zwierzęta łatwe w obróbce, co czyni je doskonałym wyborem dla osób początkujących w jeździectwie, a ich natura sprawia, że są również doskonałymi towarzyszami dla dzieci.
Huculskie, wielkopolskie oraz małopolskie rasy koni, choć również posiadają swoje unikalne cechy i zastosowania, nie są pierwotnymi rasami wywodzącymi się od dzikich tarpanów. Huculskie konie, pochodzące z Karpat, są dostosowane do górskich warunków, charakteryzują się masywniejszą budową i są wykorzystywane głównie do pracy w terenie oraz turystyki górskiej. Rasa wielkopolska, będąca efektem krzyżowania różnych ras, skupia się na osiągnięciach w sporcie jeździeckim i wyścigach, a także w pracy użytkowej. Z kolei małopolskie konie, znane z elegancji i szybkości, są często wykorzystywane w dyscyplinach sportowych. Każda z tych ras ma swoje specyficzne cechy i wymagania, co sprawia, że różnią się one znacząco od konika polskiego. Typowe błędy w ocenie tych ras wynikają z mylnych założeń, że każda znana rasa koni musi mieć korzenie w dzikich przodkach, co nie jest zgodne z faktami. W rzeczywistości, wiele ras koni powstało w wyniku długotrwałych procesów hodowlanych i krzyżowań, co również wpływa na ich właściwości użytkowe i adaptacyjne. Zrozumienie różnic między tymi rasami jest kluczowe dla właściwego doboru koni do konkretnych potrzeb hodowlanych i użytkowych.