Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt

Wiele osób sądzi, że białko albo tłuszcz to główne składniki wpływające na odczuwanie głodu u knurów, ale to uproszczenie. Białko pełni zasadniczą funkcję budulcową i jest oczywiście ważne dla wzrostu oraz produkcji nasienia, jednak jego niedobór raczej prowadzi do problemów z rozwojem, a nie typowym głodem wynikającym z braku sytości. Nadmiar białka nie wpływa w istotny sposób na strawność paszy, natomiast może obciążać nerki i powodować większe wydalanie azotu, co jest niekorzystne z punktu widzenia środowiska, ale niekoniecznie zaburza apetyt. Popiół, czyli składniki mineralne, również nie jest tym czynnikiem. Zbyt mało popiołu oznacza raczej niedobory mineralne, które prowadzą do specyficznych problemów zdrowotnych, np. osłabienia kości czy zaburzeń metabolicznych, ale nie do zwiększonego łaknienia czy zmian w strawności całej dawki paszy. Tłuszcz z kolei jest głównym źródłem energii i jego ilość wpływa raczej na kaloryczność diety i smakowitość, a niekoniecznie na fizyczne poczucie sytości czy strawność całości paszy. Typowym błędem myślowym jest traktowanie białka i tłuszczu jako bezpośrednich regulatorów głodu – tymczasem to właśnie włókno, szczególnie frakcja nierozpuszczalna, ma największy wpływ na wypełnienie przewodu pokarmowego i poczucie najedzenia. W branży standardem jest dbałość o prawidłowy udział włókna, bo tylko wtedy mamy szansę na stabilne pobieranie paszy, dobre samopoczucie zwierząt i optymalne wykorzystanie składników odżywczych. Dobre praktyki żywieniowe każą więc patrzeć na włókno jako narzędzie do kontroli apetytu i strawności, a nie tylko jako niepotrzebny balast w paszy.