Minimalny okres, przez jaki cielęta powinny pozostawać na ściółce, wynoszący 2 tygodnie, jest zgodny z zaleceniami wynikającymi z dobrych praktyk hodowlanych. Taki czas pozwala na zbudowanie odporności immunologicznej u cieląt, co jest kluczowe dla ich zdrowia i dalszego rozwoju. W ciągu pierwszych dni życia cielęta są szczególnie wrażliwe i wymagają odpowiedniej opieki oraz ochrony przed chorobami. W tym okresie ich organizm zaczyna produkować przeciwciała, które są niezbędne do walki z infekcjami. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na zapewnieniu cielakom odpowiednich warunków bytowych, takich jak czysta i komfortowa ściółka oraz odpowiednia temperatura otoczenia, co przekłada się na ich prawidłowy rozwój. Przestrzeganie tego minimum czasu na ściółce jest również istotne w kontekście przestrzegania standardów dobrostanu zwierząt, które regulują m.in. kwestie związane z hodowlą bydła. Z tego powodu, odpowiedni czas przebywania cieląt na ściółce jest kluczowy dla ich zdrowia oraz efektywności późniejszej produkcji mleka lub mięsa.
Okres przebywania cieląt na ściółce jest kluczowy dla ich rozwoju, a niepoprawne podejścia do tego zagadnienia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Wybór czasu krótszego niż 2 tygodnie, takiego jak 1 tydzień, 2 tygodnie czy 1 miesiąc, może nie zapewnić cielętom wystarczającej ochrony immunologicznej. Kiedy cielęta opuszczają ściółkę zbyt wcześnie, ich organizmy mogą nie zdążyć wytworzyć odpowiednich przeciwciał, co zwiększa ryzyko chorób zakaźnych i obniża ich przyszłą efektywność produkcyjną. W praktyce, zbyt krótki czas na ściółce może skutkować też wyższą śmiertelnością wśród młodych zwierząt. Ponadto, niektóre zalecenia dotyczące hodowli zwierząt, takie jak te wynikające z dyrektyw unijnych, podkreślają znaczenie odpowiedniego okresu przebywania cieląt w bezpiecznym i zdrowym środowisku. Warto również zaznaczyć, że istnieje wiele czynników wpływających na decyzję o czasie przebywania cieląt na ściółce, w tym warunki sanitarno-epidemiologiczne oraz czynniki środowiskowe. Ignorowanie tych wytycznych prowadzi do błędnych założeń i potencjalnych strat w hodowli.