Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt

Wybierając fazę kwitnienia roślin jako optymalny termin koszenia traw na zielonkę, łatwo można się pomylić, bo to już okres ewidentnie zbyt późny. Wtedy zdecydowanie spada zawartość łatwo przyswajalnego białka, a mocno rośnie poziom włókna surowego, co obniża strawność oraz wartość energetyczną paszy. Widać to zwłaszcza na łąkach, gdzie po takim opóźnionym zbiorze siano jest twardsze, bardziej łykowate i zwierzęta mają problem z pobieraniem. Faza dojrzałości woskowej ziarniaków to już w ogóle skrajność – wtedy trawa w zasadzie przestaje być paszą zielonkową, bo jej główną masę stanowią już praktycznie ziarna, a pozostała biomasa jest zdrewniała i uboga w składniki odżywcze, przez co nadaje się raczej jako ściółka niż wartościowa pasza. Faza krzewienia roślin to natomiast etap bardzo wczesny, gdzie owszem, białka jest sporo, ale biomasa jest bardzo niska – plon z hektara byłby śmiesznie mały i nieopłacalny, nawet przy najlepszych chęciach. Często początkujący lub osoby nie znające praktyki mylą wysoką soczystość i delikatność młodych roślin z wartością pokarmową całej zielonki. To nie jest takie proste, bo trzeba patrzeć nie tylko na chemiczny skład, ale i na ekonomię produkcji oraz wygodę zbioru. Dlatego fachowe źródła i podręczniki wskazują fazę strzelania w źdźbło i początek kłoszenia jako moment, w którym bilans składu chemicznego i ilości masy daje najbardziej wartościową paszę. Przekładanie koszenia na późniejsze fazy zawsze kończy się spadkiem jakości, a zbyt wczesny zbiór to strata potencjalnego plonu.