Tkanie to nałóg występujący u koni, który objawia się powtarzalnym przestępowaniem z nogi na nogę oraz wykonywaniem ruchów wahadłowych głowy i szyi. Tego rodzaju zachowanie jest często wynikiem nudności, stresu lub niewłaściwych warunków życia. Konie, które są trzymane w izolacji lub w warunkach, które nie pozwalają im na naturalną aktywność, mogą rozwijać ten nałóg jako formę radzenia sobie z monotonią. W praktyce, tkanie może być nie tylko sygnałem problemów behawioralnych, ale również prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak urazy nóg czy zaburzenia równowagi. Właściciele powinni stworzyć koniom odpowiednie warunki: regularne interakcje z innymi końmi, odpowiednią ilość ruchu oraz zajęcia, które angażują ich umysł. Dobre praktyki w hodowli koni zalecają również zapewnienie zmienności w codziennych rutynach oraz stosowanie technik treningowych, które minimalizują stres.
Wędrowanie to termin często mylony z tkanieniem, jednak odnosi się do innego zachowania koni, które polega na przemieszczaniu się w sposób bardziej naturalny, bez charakterystycznych wahadłowych ruchów głowy i szyi. Łykawość to zjawisko, które dotyczy koni, które mogą niechcący zjadać swoje własne odchody, co jest zupełnie innym problemem behawioralnym związanym z niewłaściwym odżywianiem. Wspinanie się dęba odnosi się do sytuacji, kiedy koń staje na tylnych nogach, co może być objawem strachu lub frustracji, ale nie ma związku z opisaną w pytaniu charakterystyką tkania. Taki mix pojęć często wynika z braku zrozumienia zachowań zwierząt. Kluczowym błędem jest mylenie nawyków, które są specyficzne dla tkania, z innymi formami zachowań, które są wynikiem różnych problemów emocjonalnych czy zdrowotnych. Właściwe zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla zapewnienia koniom odpowiedniej opieki, umożliwiającej im zdrowe życie. Odpowiednie szkolenia dla właścicieli koni oraz specjalistów w zakresie behawiorystyki są kluczowe w eliminowaniu nieporozumień i pomocy w radzeniu sobie z problemami behawioralnymi.