Nerki pobrużdżone, charakterystyczne dla krowy, są przystosowane do specyfiki diety i metabolizmu tego zwierzęcia. Krowy są przeżuwaczami, co oznacza, że ich układ pokarmowy zawiera wiele przystosowań do trawienia celulozy. Pobrużdżenia nerek nie tylko zwiększają ich powierzchnię filtracyjną, ale także wspomagają skuteczność usuwania toksyn i produktów przemiany materii, które mogą powstawać w wyniku trawienia roślin. W praktyce, wiedza na temat struktury nerek krowy jest istotna dla weterynarzy oraz hodowców bydła, gdyż pozwala na monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz wczesne wykrywanie zaburzeń metabolicznych. Badania dotyczące funkcji nerek u bydła mają także zastosowanie w kontekście ochrony środowiska, szczególnie w odniesieniu do zarządzania odpadami zwierzęcymi. Zrozumienie budowy i funkcji nerek krowy może więc prowadzić do lepszego zarządzania hodowlą oraz poprawy dobrostanu zwierząt.
Wybór konia, kury lub królika jako zwierząt z pobrużdżonymi nerkami jest niepoprawny z kilku powodów. Nerki konia mają gładką, owalną strukturę, co odzwierciedla ich różne wymagania metaboliczne w porównaniu do bydła. Konie są roślinożercami, ale ich dieta i sposób trawienia nie wymagają tak rozwiniętej struktury nerek jak w przypadku przeżuwaczy. Kury, będące ptakami, mają zupełnie inny system wydalniczy oparty na wydalaniu moczu w postaci moczanów, a ich nerki są przystosowane do tej formy wydalania, co również nie wiąże się z pobrużdżeniem. Nerki królika, z kolei, również nie mają pobrużdżonej struktury, a ich metabolizm opiera się na wysokiej wydajności w wykorzystaniu pokarmu roślinnego. Ogólnie rzecz biorąc, błędem jest przypisanie cech anatomicznych nerek krowy do innych gatunków, co może wynikać z nieznajomości różnic w budowie anatomicznej i funkcjonalnej tych narządów w różnych grupach zwierząt. Każdy gatunek ma unikalne przystosowania anatomiczne, które odpowiadają jego stylowi życia oraz diecie, co jest kluczowe dla zrozumienia ich biologii i zdrowia.