Lucerna to roślina strączkowa, która charakteryzuje się wysoką zawartością białka ogólnego oraz korzystnym profilem aminokwasowym. W porównaniu do innych roślin, lucerna dostarcza około 15-25% białka, co czyni ją doskonałym komponentem do uzupełniania diety przeżuwaczy, zwłaszcza w okresach niedoboru białka. Dodatkowo, lucerna ma wysoką strawność, co pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych przez zwierzęta. Stosowanie lucerny w diecie bydła mlecznego czy mięsnego wspiera także ich zdrowie i kondycję, ponieważ dostarcza nie tylko białka, ale również witamin, minerałów oraz błonnika. W praktyce, lucerna może być stosowana w postaci świeżej, suszonej lub jako składnik pasz granulowanych. Ponadto, dzięki jej właściwościom, lucerna ułatwia utrzymanie równowagi energetycznej w diecie, co jest kluczowe dla wydajności produkcyjnej.
Wybór niewłaściwego źródła białka w diecie przeżuwaczy może prowadzić do poważnych niedoborów pokarmowych. Słonecznik, chociaż dostarcza pewną ilość białka, jest głównie źródłem tłuszczy, co sprawia, że jego zastosowanie w diecie przeżuwaczy nie jest optymalne. Tłuszcze mogą zaburzać proces fermentacji w żwaczu, co prowadzi do zmniejszenia efektywności trawienia. Kukurydza, z kolei, ma niską zawartość białka ogólnego (około 8-10%), co również czyni ją niewystarczającym źródłem białka dla przeżuwaczy, zwłaszcza w okresach wymagających wyższej podaży białka. Trawa łąkowa, mimo że jest naturalnym składnikiem diety, często ma niższą zawartość białka w porównaniu do lucerny i może być niewystarczająca w przypadku dużych potrzeb białkowych zwierząt, zwłaszcza w okresie laktacji czy intensywnego wzrostu. Zrozumienie różnicy między tymi źródłami białka jest kluczowe dla dobrego zarządzania dietą przeżuwaczy. Właściwe ustawienie proporcji białka w diecie jest niezbędne dla zapewnienia zdrowia zwierząt oraz ich wydajności produkcyjnej. Nieodpowiednie podejście do komponowania diety może prowadzić do problemów zdrowotnych oraz obniżenia efektywności produkcji mleka czy mięsa.