Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt

Wiele osób wybierając odpowiedź na to pytanie kieruje się wyglądem lub ogólną popularnością rasy, a nie konkretnym przeznaczeniem użytkowym. Sussex to rasa o wszechstronnym zastosowaniu – można ją zaliczyć do typu ogólnoużytkowego, bo daje zarówno mięso, jak i jaja, ale pod względem wydajności nieśnej daleko jej do wyspecjalizowanych ras nieśnych. Dominant white cornish jest z kolei całkowicie inną bajką – to rasa typowo mięsna, pierwotnie wyhodowana po to, by dawać jak największy przyrost masy mięśniowej, szczególnie w obrębie piersi. Obecnie stanowi bazę do tworzenia popularnych brojlerów. W codziennej praktyce Cornishe praktycznie się nie spotyka w produkcji jaj – ich wydajność nieśna jest bardzo niska w porównaniu nawet do kur ogólnoużytkowych. Jeśli chodzi o zielononóżkę kuropatwianą, to ona jest bardziej kojarzona z polską tradycją i systemem ekstensywnym, gdzie liczy się odporność i samodzielność, ale pod względem ilości zniesionych jaj nie zbliża się do leghorna. Częstym błędem jest sądzenie, że swojskie lub stare rasy są lepsze do nieśności – jednak w praktyce profesjonalnej liczy się intensywność produkcji, a to zapewniają tylko rasy takie jak leghorn. Branżowe standardy jasno wskazują: typ nieśny = leghorn i jego pochodne krzyżówki. Właściwy wybór rasy to podstawa sukcesu w hodowli ukierunkowanej na produkcję jaj – inne rasy mają inne zalety, ale nie jest to nieśność na poziomie przemysłowym. Widać, że przy wyborze odpowiedzi łatwo się pomylić, jeśli nie zna się celów hodowli i konkretnych cech użytkowych każdej rasy.