Kura rasy leghorn jest uznawana za typ nieśny, znana z wysokiej wydajności w produkcji jaj. Charakteryzuje się nie tylko dużą ilością znoszonych jaj, ale także ich wysoką jakością. Kury leghorn są bardzo aktywne i potrafią dobrze radzić sobie w różnych warunkach hodowlanych, co czyni je popularnym wyborem w przemysłowej produkcji jaj. W przeciwieństwie do innych ras, takich jak sussex czy dominant white cornish, które są bardziej przystosowane do produkcji mięsa, leghorn koncentruje się na wydajności w produkcji jaj. W praktyce, hodowcy często wybierają tę rasę ze względu na jej zdolność do znoszenia jaj nawet w trudnych warunkach środowiskowych oraz jej niewielkie wymagania dotyczące karmienia. Dodatkowo, kury leghorn są stosunkowo odporne na choroby, co jest istotnym czynnikiem w komercyjnych hodowlach. Ta rasa jest również często wykorzystywana w programach hodowlanych, które mają na celu poprawę genetyki kur niosek.
Odpowiedzi takie jak zielononóżka kuropatwiana oraz sussex, choć również popularne, nie są klasyfikowane jako rasy nieśne. Zielononóżka kuropatwiana to rasa, która jest bardziej znana z produkcji mięsa, a jej wydajność w produkcji jaj jest znacznie niższa w porównaniu do leghorn. Podobnie, sussex, mimo że może znosić jaja, jest rasą, która łączy cechy mięsne i nieśne, co czyni ją mniej efektywną w kontekście produkcji jaj w porównaniu do czystej linii leghorn. Dominant white cornish to z kolei rasa typowo mięsna, a jej genotyp i fenotyp są przystosowane do produkcji mięsa, co całkowicie wyklucza ją z grupy ras nieśnych. Przy podejmowaniu decyzji o doborze rasy kur do hodowli, kluczowe jest zrozumienie, jakie są cele produkcyjne. Wybór niewłaściwej rasy, takiej jak te wymienione, może prowadzić do obniżonej wydajności, problemów ze zdrowiem ptaków oraz nieoptymalnej jakości produktów. W praktyce, hodowcy powinni kierować się zarówno przeszłymi doświadczeniami, jak i aktualnymi badaniami dotyczącymi wydajności ras, aby podejmować świadome decyzje hodowlane.