Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt

Zastanawiając się nad etapami programu MOET, łatwo się zagubić, bo całe to zagadnienie jest już mocno zaawansowane technologicznie. Klonowanie, chociaż brzmi futurystycznie, wcale nie jest elementem standardowego MOET. Klonowanie polega na wytworzeniu organizmu genetycznie identycznego z dawcą, głównie techniką transferu jądra komórkowego, i to zupełnie inna bajka – bardziej z pogranicza inżynierii genetycznej niż rutynowej hodowli. Seksowanie gamet i zarodków to z kolei technika pozwalająca określić lub wybrać płeć potomstwa jeszcze przed transferem, ale to rozwiązanie dodatkowe. W praktyce, nawet gdybyśmy mieli supernowoczesne laboratorium, seksowanie nie rozpoczyna procedury MOET, tylko jest dodatkiem, który można zastosować później, żeby zoptymalizować stado pod kątem płci. Pozyskiwanie embrionów, które zresztą jest bardzo ważne w całym procesie, następuje dopiero po tym, jak dawczyni zostanie poddana superowulacji i dochodzi do zapłodnienia. Typowym błędem jest przekonanie, że można pobrać zarodki w dowolnej chwili – tymczasem musi najpierw nastąpić stymulacja hormonalna, żeby tych zarodków było odpowiednio dużo. Gdy ktoś wybiera takie odpowiedzi, zwykle myli kolejność albo nie kojarzy, że efektywność programu zależy głównie od liczby uzyskanych komórek jajowych – czyli właśnie superowulacji. W mojej opinii to jedno z tych zagadnień, gdzie wiedza o praktycznych etapach biotechnologii rozrodu bardzo się przydaje i pomaga nie popełniać takich logicznych pomyłek.