Kreda pastewna jest kluczowym dodatkiem mineralnym, który dostarcza wapnia, niezbędnego do prawidłowego rozwoju bydła, zwłaszcza u młodych zwierząt oraz podczas laktacji. Wapń odgrywa istotną rolę w wielu procesach biologicznych, w tym w mineralizacji kości, funkcjonowaniu mięśni oraz w procesach krzepnięcia krwi. Niedobór wapnia może prowadzić do poważnych schorzeń, takich jak krzywica u cieląt czy choroby metaboliczne u bydła mlecznego. Kreda pastewna jest powszechnie stosowana w praktyce hodowlanej, gdyż jej stosunek kosztów do korzyści jest korzystny. Zaleca się, aby kreda pastewna była podawana w odpowiednich proporcjach, co powinno być zgodne z zaleceniami żywieniowymi, które można znaleźć w krajowych normach dotyczących żywienia zwierząt. Na przykład, w przypadku bydła mlecznego, ilość wapnia powinna wynosić około 0,7-1,0% suchej masy paszy, co można osiągnąć dzięki dodaniu kredy pastewnej.
Wybór soli pastewnej jako dodatku mineralnego do żywienia bydła jest błędny, ponieważ jej głównym składnikiem jest chlorek sodu, który nie zaspokaja potrzeb zwierząt pod względem wapnia. Sól pastewna jest stosowana głównie do uzupełnienia diety w sód, co jest istotne dla równowagi elektrolitowej, jednak nie ma ona znaczącego wpływu na poziom wapnia. Mocznik pastewny, z drugiej strony, jest źródłem azotu, które jest używane do uzupełnienia białka w diecie, ale nie ma związku z dostarczaniem minerałów, takich jak wapń. Stosowanie mocznika w kontekście niedoboru wapnia jest zatem nieprzydatne. Melasa, będąca źródłem węglowodanów, jest często wykorzystywana jako komponent paszy dla bydła, ale nie dostarcza wapnia. Bez odpowiedniego poziomu wapnia zwierzęta mogą cierpieć na różne schorzenia, więc stosowanie nieodpowiednich dodatków mineralnych może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Dlatego ważne jest, aby rozumieć rolę różnych dodatków w diecie bydła i stosować je zgodnie z ich funkcjami oraz potrzebami żywieniowymi zwierząt.