Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt

W przypadku tego pytania łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że tkanie może dotyczyć także innych gatunków zwierząt domowych, takich jak kury, koty czy króliki. Jednak u kur stereotypowe zachowania wyglądają zupełnie inaczej – są to najczęściej wyrywanie piór lub wzajemne dziobanie, co wynika z innego układu nerwowego i potrzeb behawioralnych. U kotów można zaobserwować pewne nawyki kompulsywne, jak nadmierne wylizywanie sierści czy łapanie własnego ogona, ale nie mają one nic wspólnego z tzw. tkaniem. Króliki z kolei wykazują frustrację poprzez gryzienie krat czy kopanie, zwłaszcza w zbyt małych klatkach, ale zjawiska przypominającego tkanie po prostu nie notuje się u tego gatunku. Problemem jest tutaj przenoszenie zachowań charakterystycznych dla jednego gatunku na inne, co niestety zdarza się nawet wśród opiekunów zwierząt. Praktyka hodowlana i literatura branżowa jasno wskazują, że tkanie to przykład stereotypii typowo końskiej, rozwijającej się w wyniku ograniczeń środowiskowych. Standardy branżowe, zarówno polskie jak i europejskie, zalecają obserwację zachowań koni pod kątem właśnie takich objawów, ponieważ stanowią one sygnał, że warunki chowu są niewłaściwe. Warto pamiętać, że każde zwierzę ma swoje specyficzne potrzeby i sposób reagowania na stres środowiskowy, więc błędnym jest zakładanie, że dany rodzaj zachowania pojawi się u wszystkich gatunków tak samo. W mojej opinii, znajomość typowych zaburzeń behawioralnych związanych z poszczególnymi gatunkami to podstawa dobrej praktyki zootechnicznej i pozwala skuteczniej zapobiegać problemom z dobrostanem zwierząt.