Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt

Wiele osób myli się w tej kwestii, bo kwasów produkowanych podczas fermentacji jest kilka, ale nie każdy z nich powinien dominować w dobrej kiszonce. Na przykład kwas masłowy pojawia się głównie wtedy, kiedy proces zakiszania przebiega nieprawidłowo – najczęściej przez zbyt dużą wilgotność lub dostęp powietrza. Jego obecność to poważny sygnał alarmowy, bo prowadzi do psucia się kiszonki, a zwierzęta wręcz unikają takiej paszy. Z kolei kwas mrówkowy praktycznie nie powstaje w trakcie normalnej fermentacji kiszonki; częściej używa się go jako konserwantu, który ma za zadanie przyspieszyć zakwaszenie i zahamować rozwój niepożądanych bakterii. Gdyby w kiszonce przeważał kwas mrówkowy, to byłaby ona sztucznie zakwaszona i mogłaby być źle przyjęta przez zwierzęta. Często spotykam się z myleniem go z kwasem octowym, zwłaszcza u osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z technologią paszową. Kwas propionowy natomiast jest obecny w śladowych ilościach i nie ma większego znaczenia w ocenie jakości kiszonki – używa się go raczej jako inhibitor pleśni już po otwarciu kiszonki, ale nie jest produktem głównej fermentacji. Tak naprawdę tylko stosunek kwasu mlekowego do octowego jest wyznacznikiem dobrze przeprowadzonej fermentacji – podkreślają to i praktycy, i literatura branżowa. Zbyt dużo kwasu octowego to znak, że fermentowały bakterie niepożądane, a kiszonka może mieć gorsze właściwości żywieniowe. Moim zdaniem, żeby uniknąć takich pomyłek, warto analizować nie tylko teorie, ale i praktyczne doświadczenia rolników oraz wyniki badań laboratoryjnych. To bardzo ważne, bo jakość kiszonki bezpośrednio przekłada się na zdrowie i wydajność stada.