Skrzyp polny (Equisetum arvense) jest rośliną, która nie powinna znajdować się w składzie dobrego siana łąkowego, ponieważ jest to gatunek, który może negatywnie wpływać na zdrowie zwierząt. Zawiera substancje chemiczne, które w nadmiarze mogą prowadzić do toksyczności i zaburzeń metabolicznych u bydła i innych zwierząt przeżuwających. Zamiast tego, dobre siano łąkowe powinno być bogate w trawy i rośliny motylkowe, takie jak wiechlina łąkowa i tymotka łąkowa, które dostarczają niezbędnych składników odżywczych i mają korzystny wpływ na zdrowie zwierząt. Zastosowanie siana bez dodatków takich jak skrzyp polny jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt, które zalecają unikanie wszelkich roślin potencjalnie toksycznych. Wysokiej jakości siano łąkowe powinno być zróżnicowane pod względem gatunkowym, co przyczynia się do lepszego odżywiania i zdrowia zwierząt hodowlanych.
Wiechlina łąkowa, tymotka łąkowa oraz rajgras wyniosły to rośliny, które są często wykorzystywane w produkcji siana łąkowego, ponieważ mają korzystne właściwości odżywcze i są łatwe do trawienia przez zwierzęta. Wiechlina łąkowa (Poa pratensis) jest ceniona za swoje wartości odżywcze oraz zdolność do regeneracji po koszeniu. Tymotka łąkowa (Phleum pratense) jest z kolei bogata w białko i włókno, co czyni ją idealnym składnikiem siana dla zwierząt hodowlanych. Rajgras wyniosły (Lolium perenne) charakteryzuje się wysoką wydajnością i jest często stosowany jako nawóz zielony. Wybór tych traw do siana jest zgodny z zaleceniami dotyczącymi produkcji pasz. Z kolei, nieprawidłowe włączenie skrzypu polnego do składu siana może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla zwierząt, co powinno być przestrzegane w praktykach hodowlanych. Dlatego wybór roślin do składu siana powinien być przemyślany, aby unikać gatunków, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie zwierząt, a także aby zapewnić im odpowiednią ilość składników odżywczych. Niezrozumienie tej kwestii może prowadzić do niewłaściwej diety, co w dłuższym okresie może generować problemy zdrowotne i obniżać efektywność produkcji zwierzęcej.