Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt

Warto przyjrzeć się każdej z pozostałych propozycji, bo wiele osób właśnie tak je interpretuje, myśląc o składzie masy kiszonkarskiej. Białko w kiszonce jest bardzo ważne z żywieniowego punktu widzenia, bo wpływa na wartość pokarmową paszy, ale nie jest czynnikiem decydującym o przebiegu fermentacji mlekowej. Co więcej, wysoka zawartość białka w roślinach takich jak lucerna czy koniczyna często utrudnia proces zakiszania przez wiązanie kwasów tłuszczowych i buforowanie pH – dlatego kiszonki z tych roślin wymagają dodatkowego źródła cukrów, by fermentacja przebiegała poprawnie. Witaminy – choć bardzo istotne dla zdrowia zwierząt, nie mają wpływu na sam proces zakiszania. Bakterie mlekowe nie potrzebują witamin w takim sensie, jaki jest wymagany przez organizmy wyższe, więc obecność lub brak tych składników nie wpływa znacząco na ilość powstającego kwasu mlekowego. Tłuszcze natomiast są bardzo słabym substratem dla fermentacji – bakterie mlekowe nie mogą ich wykorzystywać do produkcji kwasu mlekowego, a wysoka zawartość tłuszczu w zakiszanej masie wręcz może prowadzić do niepożądanych reakcji fermentacyjnych. Częstym błędem jest myślenie, że skoro białko, tłuszcze i witaminy są ważne w żywieniu, to muszą być tak samo istotne dla mikrobiologii procesu kiszenia. W rzeczywistości tylko węglowodany, zwłaszcza te łatwo rozkładalne, są kluczowe dla zainicjowania i utrzymania prawidłowej fermentacji mlekowej. Ignorowanie tego faktu prowadzi często do nieudanych kiszonek, strat paszy i problemów w żywieniu zwierząt, zwłaszcza w gospodarstwach, gdzie nie zwraca się uwagi na rodzaj i jakość surowca przeznaczonego do zakiszania.