Włókno surowe, jako istotny składnik pasz, odgrywa kluczową rolę w diecie świń, jednak jego nadmiar może prowadzić do problemów zdrowotnych. Świnie, będące monogastrykami, mają ograniczoną zdolność trawienia celulozy i ligniny, co sprawia, że wysokie poziomy włókna mogą prowadzić do spadku wydajności produkcyjnej. Dla optymalnego wzrostu i rozwoju świnie powinny otrzymywać zbilansowaną dietę, w której włókno surowe jest ograniczone do poziomów, które sprzyjają zdrowiu jelit i prawidłowemu trawieniu. Stosowanie pasz z odpowiednim poziomem włókna, na przykład poprzez dodawanie do diety składników takich jak śruta sojowa czy zboża, może poprawić przyswajalność składników pokarmowych. Przykładowo, w hodowli świń rzeźnych zaleca się, aby włókno surowe nie przekraczało 5-6% w diecie, co sprzyja lepszej konwersji paszy i wyższej wydajności produkcyjnej. Takie podejście jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w branży hodowlanej oraz zaleceniami specjalistów ds. żywienia zwierząt.
Włókno surowe jest istotnym składnikiem diety zwierząt gospodarskich, ale ograniczenie jego ilości nie jest konieczne w przypadku bydła, koni ani owiec. Te gatunki zwierząt, będące przeżuwaczami lub herbivorami, mają znacznie lepszą zdolność do trawienia włókna surowego. Bydło, na przykład, korzysta z fermentacji w żwaczu, co pozwala mu efektywnie przetwarzać pasze bogate w włókno, jak siano czy kiszonki. Konie, jako zwierzęta przystosowane do spożywania dużych ilości błonnika, także wymagają odpowiedniej ilości włókna w diecie, aby wspierać zdrowie układu pokarmowego i zapobiegać problemom z kolką. W przypadku owiec, które są również zwierzętami przeżuwającymi, włókno surowe jest kluczowym elementem ich diety, wspierającym procesy trawienne. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie zwierzęta wymagają tego samego podejścia do żywienia. Każda grupa zwierząt ma inne potrzeby żywieniowe, co wynika z różnic w anatomii i fizjologii ich układów pokarmowych. W praktyce oznacza to, że przy planowaniu diety należy uwzględniać specyfikę danego gatunku, aby zapewnić optymalne wyniki produkcyjne i zdrowotne.