Pies, jako przedstawiciel rzędu psowatych, wykazuje obecność kości prącia, znanej jako os penis. Ta struktura anatomiczna jest istotna dla reprodukcji, ponieważ zapewnia stabilność podczas kopulacji. Kość prącia u psów ułatwia proces zapłodnienia, co jest kluczowe w kontekście hodowli i utrzymania populacji. Obecność os penis jest charakterystyczna dla wielu gatunków ssaków, jednak nie występuje u wszystkich. W praktyce weterynaryjnej znajomość tej anatomicznej struktury ma znaczenie przy diagnostyce i leczeniu schorzeń związanych z układem rozrodczym. Na przykład, interwencje chirurgiczne, takie jak kastracja, mogą wymagać zrozumienia lokalizacji i funkcji kości prącia, a także jej wpływu na otaczające tkanki. Dodatkowo, podczas badania behawioralnego psów, anatomia układu rozrodczego może również odgrywać rolę w zrozumieniu zachowań związanych z terytorialnością i rozmnażaniem. W związku z tym, wiedza na temat kości prącia jest istotna nie tylko w kontekście anatomicznym, ale także behawioralnym oraz klinicznym.
Koń, kaczka i świnia, mimo że są to zwierzęta domestykowane, nie posiadają kości prącia w taki sposób, jak pies. U koni występuje struktura zwana 'os clitoris', która jest bardziej związana z samicami tego gatunku. Koń jest typowym przedstawicielem ssaków kopytnych, które posiadają swoje unikalne adaptacje anatomiczne, ale ich układ rozrodczy różni się od psów. Z kolei kaczki, będące ptakami wodnymi, nie posiadają kości prącia. U ptaków zamiast kości występują inne adaptacje, takie jak przejrzystość i miękkość narządów płciowych, co jest wynikiem ich specyficznego sposobu rozmnażania, zwanego zapłodnieniem zewnętrznym. W przypadku świń również nie występuje kość prącia, a ich anatomia układu rozrodczego jest przystosowana do konkretnych potrzeb rozmnażania. Często mylenie gatunków i ich cech anatomicznych prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zachowań i biologii. W praktyce weterynaryjnej, a także w hodowli zwierząt, rozumienie różnic w anatomii i fizjologii różnych gatunków jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ich zdrowiem oraz rozmnażaniem. Z tego powodu, błędne kojarzenie zwierząt z obecnością kości prącia może prowadzić do nieadekwatnych wniosków dotyczących ich potrzeb i zachowań.