Melasa jest gęstą, ciemną substancją powstałą jako produkt uboczny w procesie produkcji cukru z buraków cukrowych lub trzciny cukrowej. Zawiera dużą ilość węglowodanów, minerałów i witamin, co czyni ją wysokoenergetyczną paszą dla zwierząt. W praktyce stosowanie melasy w żywieniu zwierząt gospodarskich, zwłaszcza bydła i trzody chlewnej, jest powszechne. Melasa może być używana jako dodatek do paszy, poprawiając jej smakowitość i zwiększając kaloryczność. Oprócz tego, jej właściwości prebiotyczne wspierają zdrowie układu pokarmowego zwierząt. Standardy dotyczące stosowania melasy w żywieniu zwierząt powinny być zgodne z regulacjami krajowymi i międzynarodowymi, które zapewniają bezpieczeństwo oraz jakość paszy. Dobrą praktyką jest również monitorowanie jej jakości oraz wartości odżywczej, co pozwala na optymalizację diety zwierząt.
W młócie, będącym produktem ubocznym w procesie warzenia piwa, występują resztki słodu, chmielu oraz drożdży. Choć młóto jest źródłem białka, nie jest produktem związanym z produkcją cukru i nie posiada charakterystyki melasy. Młóto jest często wykorzystywane w żywieniu zwierząt, jednak nie oferuje tych samych korzyści energetycznych co melasa. Wysłodki, będące resztkami po ekstrakcji cukru z buraków cukrowych, również różnią się znacznie od melasy. Zawierają one włókno i białko, ale ich wartość energetyczna jest niższa w porównaniu do melasy, co sprawia, że nie mogą być używane w taki sam sposób. Pulpa, natomiast, to pozostałość po wyciskaniu owoców i warzyw, które jest bogate w błonnik, ale nie dostarcza efektywnej energii, tak jak melasa. Użytkownicy często mylą te produkty z melasą, nie zdając sobie sprawy z różnic w składzie chemicznym oraz wartościach odżywczych, co może prowadzić do błędnych założeń o ich zastosowaniu w żywieniu zwierząt.