Antybiogram to badanie, które określa wrażliwość drobnoustrojów na konkretne antybiotyki. W praktyce klinicznej, antybiogram jest niezwykle ważnym narzędziem w doborze odpowiedniej terapii antybiotykowej. Dzięki niemu lekarze mogą dostosować leczenie do zidentyfikowanego patogenu, co zwiększa skuteczność terapii i minimalizuje ryzyko wystąpienia oporności na antybiotyki. Antybiogram wykonuje się zazwyczaj po izolacji bakterii z próbki klinicznej, na przykład z krwi, moczu czy wydzielin z ran. Proces ten polega na hodowli bakterii w obecności różnych stężeń antybiotyków, co pozwala na określenie minimalnego stężenia hamującego (MIC) dla każdego leku. Przykładowo, jeśli badany patogen wykazuje wrażliwość na amoksycylinę, lekarz może zdecydować się na jej zastosowanie w terapii. Antybiogram jest kluczowym elementem w walce z opornością na antybiotyki i powinien być częścią standardowych procedur diagnostycznych w mikrobiologii.
Odpowiedzi chemogram, jonogram i leukogram nie odnoszą się do badania wrażliwości drobnoustrojów na antybiotyki. Chemogram to analiza substancji chemicznych w próbce, często stosowana w kontekście badań biochemicznych, polegająca na ocenie składu chemicznego płynów ustrojowych. Nie jest to jednak badanie dotyczące mikroorganizmów ani ich reakcji na leki. Jonogram dotyczy oceny stężenia elektrolitów w organizmie, co ma znaczenie w diagnostyce medycznej, ale nie w kontekście działania antybiotyków na drobnoustroje. Z kolei leukogram to badanie morfologiczne krwi, które ocenia ilość oraz rodzaj białych krwinek, dostarczając informacji o stanie układu odpornościowego, ale nie dostarcza informacji na temat specyficznej wrażliwości bakterii na leczenie antybiotykowe. Te pomyłki mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminów związanych z mikrobiologią i diagnostyką laboratoryjną. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego testu diagnostycznego zależy od kontekstu klinicznego i celu badania. Antybiogram jest jedynym testem, który bezpośrednio odpowiada na pytanie o wrażliwość drobnoustrojów na antybiotyki, co czyni go niezbędnym narzędziem w terapii infekcji bakteryjnych.