Uboj rytualny, zgodnie z zasadami religijnymi, polega na uboju zwierząt w sposób, który nie ma na celu ich oszołomienia przed dokonaniem uboju. W metodach tych, jak na przykład w judaizmie (shechita) czy islamie (zabiha), kluczowym elementem jest wyrządzenie jak najmniejszej krzywdy zwierzęciu oraz gwarancja, że krew zostanie odpowiednio wydobyta. Praktyki te są zgodne z określonymi standardami oraz regulacjami, jak np. europejskie prawo dotyczące dobrostanu zwierząt, które uznaje, że niektóre metody uboju mogą być bardziej humanitarne, o ile są przeprowadzane z poszanowaniem tradycji. Dodatkowo, w przypadku uboju rytualnego, zgłoszenie do odpowiednich organów oraz przeprowadzanie go w certyfikowanych ubojniach jest istotne dla zapewnienia zgodności z normami. Przykłady zastosowania tej metody można znaleźć w rzeźniach, które specjalizują się w uboju rytualnym, gdzie stosuje się wytyczne dotyczące zarówno etyki, jak i bezpieczeństwa żywnościowego.
Wybór innych metod uboju, takich jak ubój sanitarny, z konieczności, czy pośredni, wiąże się z różnymi technikami, które często mają na celu przede wszystkim szybkie i efektywne zakończenie życia zwierzęcia, jednakże mogą być niezgodne z zasadami humanitarnego traktowania. Ubój sanitarny, przeprowadzany najczęściej w sytuacjach kryzysowych, takich jak epidemie, ma na celu ochronę zdrowia publicznego i nie jest związany z praktykami rytualnymi. W tym przypadku, zwierzęta są zazwyczaj oszołamiane w celu zminimalizowania bólu i stresu, co stoi w sprzeczności z filozofią uboju rytualnego. Ubój z konieczności, który najczęściej odbywa się w sytuacjach awaryjnych, również nie uwzględnia aspektów związanych z rytuałem, a jego celem jest szybkie usunięcie zagrożenia. Z kolei ubój pośredni, który może obejmować różne techniki, także wiąże się z oszołomieniem zwierzęcia, co jest sprzeczne z podejściem stosowanym w uboju rytualnym. Powszechnym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie metody uboju są na równi humanitarne, podczas gdy różnorodność podejść i regulacji w każdym z przypadków ma fundamentalne znaczenie dla oceny ich skutków i zgodności z etyką. Każda z wymienionych metod ma swoje miejsce, ale nie są one zgodne z zasadami praktyk religijnych, a ich zastosowanie powinno być ściśle regulowane przez prawo oraz etykę zawodową.