Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych

Wybór chwytu za kłąb jako metody poskromienia psów różnych ras może wynikać z błędnego założenia, że wszystkie psy reagują na takie techniki w ten sam sposób. Labradory, jamniki czy yorki, choć mogą być bardziej zrównoważone, wciąż nie są odpowiednimi kandydatami do stosowania tego rodzaju technik. Labradory, znane z przyjaznego usposobienia, są bardzo wrażliwe na stres i mogą zareagować negatywnie na siłowe metody. Chwyt za kłąb, będący formą dominacji, może prowadzić do lęku i agresji w reakcji na postrzeganą krzywdę. Jamniki, ze względu na swoją długą sylwetkę, mogą doznać urazów kręgosłupa przy niewłaściwym chwytaniu. Z kolei yorki, niewielkie, ale energiczne psy, mogą stać się nieufne wobec osób, które stosują takie metody. Często błędne zrozumienie potrzeby poskromienia psa prowadzi do używania siły zamiast technik pozytywnego wzmocnienia, co jest zgodne z najnowszymi standardami w szkoleniu psów. Etyka pracy z psami zaleca, by korzystać z technik, które nie tylko są skuteczne, ale także budują zaufanie między psem a opiekunem. Właściwe metody poskromienia powinny opierać się na zrozumieniu zachowań zwierząt, co pozwala uniknąć niebezpiecznych i nieodpowiednich interakcji.