Barwnik błękit patentowy, znany również jako błękit patentowy E131, jest stosowany głównie do znakowania materiałów SRM, czyli Specjalnych Materiałów Ryzykownych, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, szczególnie w kontekście przetwarzania mięsa. Znakowanie SRM jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz zgodności z regulacjami dotyczącymi zdrowia zwierząt i ludzi. Błękit patentowy jest wykorzystywany w branży mięsnej do identyfikacji określonych części ciała zwierząt, które, zgodnie z wytycznymi Unii Europejskiej, mają być usunięte z obrotu w celu minimalizacji ryzyka przenoszenia chorób, takich jak BSE (choroba szalonych krów). Dzięki zastosowaniu tego barwnika, pracownicy zakładów przetwórczych mogą łatwo i szybko zidentyfikować oraz usunąć niebezpieczne części, co wpływa na poprawę bezpieczeństwa żywności i ochronę zdrowia publicznego. W praktyce oznacza to, że barwnik ten odgrywa istotną rolę w systemach kontroli sanitarno-epidemiologicznej i jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem żywności.
Barwnik błękit patentowy, mimo że jest stosowany w różnych procesach związanych z żywnością, nie jest wykorzystywany do znakowania zwierząt podczas szczepień, co jest pierwotnym błędnym założeniem. Znakowanie zwierząt szczepionkami odbywa się z użyciem odmiennych metod i substancji, głównie w celu identyfikacji stanu zdrowia i szczepień zwierząt. Kolejny powszechny błąd to mylenie zastosowania błękitu patentowego z nanoszeniem znaków jakości zdrowotnej na tuszach. Znaki zdrowotne są różnymi oznaczeniami, które służą do potwierdzenia zgodności z normami sanitarnymi, ale nie są one bezpośrednio związane z barwnikami, takimi jak błękit patentowy, który ma bardziej specyficzne zastosowanie. Użytkownicy często mylą również SRM z innymi rodzajami materiałów, co prowadzi do nieporozumień. Zastosowanie błękitu patentowego do barwienia paszy zawierającej materiał pochodzenia zwierzęcego również jest niewłaściwe, ponieważ barwnik ten nie jest przeznaczony do tego celu. W rzeczywistości, barwienie paszy powinno odbywać się zgodnie z rygorystycznymi normami, a używane barwniki muszą być zatwierdzone do użytku w produktach spożywczych. Tego rodzaju błędy prowadzą do utraty zaufania do systemów bezpieczeństwa żywności i mogą przyczyniać się do nieprawidłowego przetwarzania surowców oraz do potencjalnych zagrożeń zdrowotnych.