Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Zawód: Technik weterynarii
Jakie narzędzia powinny zostać wykorzystane do szycia otrzewnej oraz mięśni podczas zabiegu sterylizacji?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybrana odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ użycie igłotrzymacza Olsen-Hegar, pęsety chirurgicznej oraz nici PGA z igłą okrągłą 1/2 koła jest zgodne z obowiązującymi standardami w chirurgii weterynaryjnej. Igłotrzymacz Olsen-Hegar łączy funkcje igłotrzymacza i noża, co umożliwia jednoczesne trzymanie igły oraz cięcie nici, co znacznie zwiększa efektywność pracy chirurga. Pęseta chirurgiczna jest kluczowym narzędziem do chwytania i manipulacji tkankami, co jest niezbędne w trakcie szycia otrzewnej i mięśni. Nici PGA (poliglikolowy) charakteryzują się dobrymi właściwościami do stosowania w zabiegach chirurgicznych, ponieważ zapewniają odpowiednią wytrzymałość oraz biodegradację w organizmie. Igły okrągłe 1/2 koła są idealne do szycia miękkich tkanek, takich jak otrzewna, ponieważ minimalizują ryzyko uszkodzenia tkanek i zmniejszają ból pooperacyjny. Stosowanie tych narzędzi i materiałów chirurgicznych jest zgodne z najlepszymi praktykami, co wpływa na szybszy proces gojenia i mniejsze powikłania powysiłkowe.
Analizując pozostałe opcje, można zauważyć kilka istotnych nieprawidłowości. W pierwszej alternatywie zastosowanie imadła Mathieu jest niewłaściwe, ponieważ to narzędzie jest przeznaczone głównie do stabilizacji tkanek, a nie do szycia. Stosowanie nici AMIFIL z igłą trójkątną 1/3 koła w kontekście szycia otrzewnej nie jest zalecane, ponieważ igły trójkątne są bardziej odpowiednie do tkanin twardych, co może prowadzić do niepotrzebnego uszkodzenia otaczających tkanek. W kolejnej opcji, zastosowanie igłotrzymacza Olsen-Hegar oraz nici PGA jest poprawne, jednak użycie igły okrągłej 1/2 koła zapewnia lepszą kontrolę i mniejsze ryzyko uszkodzenia tkanek. Z kolei trzecia propozycja, mimo zastosowania pęsety chirurgicznej i nici PGA, zawiera błąd w zakresie użycia imadła Mathieu zamiast igłotrzymacza, co w praktyce chirurgicznej prowadziłoby do wydłużenia czasu operacji oraz zwiększenia ryzyka powikłań. W każdej z analizowanych odpowiedzi można dostrzec typowe błędy myślowe, takie jak mylenie ról narzędzi chirurgicznych oraz nieadekwatny dobór materiałów do specyfiki szycia otrzewnej, co w praktyce może prowadzić do zwiększenia ryzyka powikłań oraz wydłużenia procesu gojenia.